© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

dinsdag 27 december 2011

Recentelijk gebeurd bij de Jumbo supermarkt in Son en Breugel

Een moslimvrouw, gekleed in een burka, schoof met haar winkelkar aan bij de kassa. Eenmaal bij de caissière aangekomen maakte zij een luide opmerking over de badge die de caissière op haar blouse droeg, ter steun aan onze soldaten die in oorlogsgebeid vechten.
De caissière raakte haar badge aan en zei: “Ja mevrouw, ik draag dit met heel veel trots. Mijn zoon verdedigt ons land in oorlogsgebied en ik draag dit voor hem.”

De moslima vroeg vervolgens aan de caissière wanneer ze zou stoppen deze mannelijke landgenoten te steunen, waarbij ze vermelde dat zij van Irakese afkomst was. Op dat moment stapte een man uit de rij wachtende mensen naar voren en onderbrak de vrouw met vriendelijke beleefde stem:  “Excuseert u mij mevrouw, maar honderdduizenden mannen en vrouwen, zoals de zoon van deze dame, hebben gevochten en hun leven gegeven, zodat mensen zoals u hier in de rij kunnen staan, in Nederland, dat MIJN LAND is, en u de kans heeft gegeven om ongegeneerd een onschuldige caissière te beschuldigen van het bombarderen van Uw mannen. Ik geloof dat, wanneer u zo mondig zou zijn in Irak, Uw land, dan hadden zouden wij vandaag daar niet te hoeven vechten. Spijtig genoeg heeft u in Nederland geleerd om uw mening te uiten en daardoor ons Nederlandse mensen te beschuldigen. Wij Nederlanders, die u bescherming bieden in ONS land.

Graag zal ik uw ticket bekostigen die u terug brengt naar Uw land Irak. Wanneer u daar aankomt en kunt overleven met uw verbale uitspraken, zou u misschien de problemen in uw land kunnen helpen oplossen. Problemen die ervoor gezorgd hebben dat u nu in ONS land woont en onze jongens daar, vechten voor uw vrijheid. Dit omdat u in Irak ter plekke gelyncht zou worden als u dergelijke uitspraken zou doen.
De overige mensen in de rij applaudisseerden.

© Overgenomen uit een toegestuurde mail

Reacties

Hallo Maus,
In ons dorp wonen hoofdzakelijk Hollanders en een enkele buitenlander, misschien 4 of 5 en dat zijn heel aardige mensen. Ik wou dat in heel Nederland zulke mensen woonden dan kunnen we tenminste zonder rassenhaat leven. Maar ik ben het wel met die man eens: mensen die hier een misdrijf plegen meteen retourneren naar land van herkomst. Ruimt lekker op en het zijn tenminste de juiste mensen die weggestuurd worden. De mensen die hier wel hard werken en willen integreren die mogen uiteraard blijven. Volgens mij is dit de oplossing voor Nederland, maar ja, wie luistert er naar mij/ons?
Liefs, R.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten