© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

zaterdag 28 januari 2012

Stem op mijn foto "Groningen bij nacht" en mijn kleine rolletje in een tv commercial

Wil jij helpen mijn foto omhoog te brengen, stem dan ook op mijn foto "Groningen bij nacht.
Klik op: http://www.fotowedstrijd.nl/fotos/beste en geef mij jouw stem door op mijn foto “Groningen bij nacht” te stemmen. Het kan nog tot 14 februari. Je mag maar 1x stemmen, maar dat kan net genoeg zijn.

TV commercial
Gisteren speelde ik mee in een tv-commercial van Robeco, die tussen half en eind februari op tv komt. Mijn minimale bijrolletje: oudere vrouw op de fiets.  Natuurlijk moet je altijd wachten of jouw bijdrage werkelijk gebruikt wordt, dat zie je pas achteraf. Je krijgt er een kleine vergoeding voor, waar ik net de reiskosten van kan betalen. Het gaat mij ook niet om het geld, het is heel leuk om te doen en geeft weer eens wat andere kleur in je leven. Vroeger deed ik dit veel vaker. De benzinekosten waren toen veel lager, dus was het nog te doen. Je zat voor 35 gulden de hele dag op een filmzet. Deed met veel plezier eindeloos de scènes over en genoot van de maaltijden en verzorging die je kreeg. Meestal was dat allemaal perfect geregeld. Het kon, met mijn gele busje op en neer rijdend van Limburg naar het westen,  financieel net uit. Echter als ik de werkelijke kosten rekende, moest ik er natuurlijk geld op toeleggen. Dat woog echter niet op tegen het plezier wat je had. Sinds invoering van de euro, waar ik altijd op tegen ben geweest, omdat ik had voorzien wat zou gebeuren, moest ik stoppen. Kon ik hoogstens af en toe een fotoshoot aannemen. Die worden een stuk beter  betaald, zodat je ook nog iets overhoudt. Echter die shoots liggen niet voor het oprapen. Misschien wordt het makkelijker nu ik wat ouder word, maar voorheen waren er duizenden in een dozijn en zaten ze niet altijd op mijn gezicht te wachten. Meestal viel ik tussen wal en schip. Te jong voor het één en te oud voor het ander. Maar 4 februari word ik 70, een respectabele leeftijd, dus begin ik weer mee te tellen in dit wereldje.

Voor de Robeco tv commercial zou ik 70 euro ontvangen, dus schreef ik in en werd aangenomen. Omdat mijn eigen fiets mee moest kreeg ik de parkeerkosten ook betaald. Een uitzondering, anders had er geld bij gemoeten en had ik nee moeten zeggen. Het werd een gezellige ontmoeting met een paar oud collega’s, die ik jaren niet had gezien. We konden de hele ochtend alles te drinken krijgen, daar mankeerde niets aan. Toch ontstond er een klein wolkje boven mijn hoofd toen ik een stukje vla bestelde. Er werd ook duidelijk gezegd dat dit voor eigen rekening was, wat ik geen probleem vond. Nu kun je een vla in 8 of 12 stukjes verdelen. Het laatste was van toepassing 1/12 deel van de “Limburgse”Vla. De rekening die werd gepresenteerd € 4.25. Ik schrok me kapot en zei: ‘dat kan toch niet waar zijn?”
Het was waar. Ik zat op de duurste locatie van Rotterdam en daar werden dit soort prijzen berekend. Zelfs de echte Limburgse restaurants heb ik nog nooit 4.25 zien berekenen voor een nietig stukje vla. Ik besloot er maar extra van te genieten, maar eigenlijk was me de smaak wat zuur geworden. Er was al eerder een kleine aanvaring geweest met deze serveerster. Toen wij ’s morgens aankwamen zaten alle jongelui op krukken. Nu mag en kan ik niet lang op een kruk zitten, dus nam ik in het andere stuk van de ruimte plaats aan een tafel. Nog een paar anderen volgden mijn voorbeeld. Na de opnamen nam ik opnieuw plaats aan die tafel en sommeerde de serveerster dat ik maar op een kruk moest zitten. Ik vertelde dat ik herniapatiënt was en daar niet op kon zitten voor de lange wachttijd. Uiteindelijk mocht ik na veel gepraat op de stoel van de baas zitten, maar als hij kwam moest ik wel verdwijnen. Het restaurant zou tussen de middag vol zitten en zij hadden alle tafeltjes nodig.
Groot was mijn verbazing toen andere figuranten even later wel een paar tafels in datzelfde restaurantgedeelte in beslag namen, waar niets van werd gezegd. Zou dat komen omdat het mannen waren? Nog groter werd de verbazing dat uiteindelijk niet eens de helft van het restaurant was bezet voor wij weg mochten. Je kunt je afvragen of hier dus met twee maten werd gemeten. Ik zal het nooit te weten komen.

We wisten niet zeker of we ook de middag moesten blijven. Het stond wel in de papieren, maar omdat er niets over eten bekend was en er enkele andere figuranten bij kwamen, waren we hierover aan het praten. Ter sprake kwam ook dat het restaurantje aan mensen die een broodje hadden besteld, hiervoor € 8 euro berekende. Op dat moment zei ik ook op licht verontwaardigde toon, mijn prijs betreffende de bestelde vla. Uitgerekend kwam op dat moment net de serveerster aanlopen en hoorde alleen mijn klacht. Ze liep direct naar de leiding en ik kreeg een opmerking hierover. Ik zag ook wel de redelijkheid hiervan in en heb mijn excuses aangeboden. Ik had beter mijn mond kunnen houden. Echter wij waren onder elkaar en er was al gemopper hierover. Maar ja, mijn westerse eerlijkheid en openheid speelt mij af en toe nog danig parten.

Het herinnerde mij er aan toen ik op school zat. Iedereen kon van alles zeggen, op het moment dat ik iets zei, was het altijd raak. Herkent u of had u dat ook? Er zijn mensen die alles kunnen doen en laten zonder dat er een haan naar kraait. Mij lukt dat niet. Heb er ook niet zoveel behoefte aan. Dit restaurant gaf haar mening in prijzen, ik in taal. En er is toch nog steeds vrijheid van meningsuiting? Hoewel? Tegenwoordig kun je ook daar je vraagtekens bij zetten.

Toch verbaast het mij niet dat juist in de horeca zovelen failliet gaan. Het zijn veelal juist die bedrijven waar de prijzen de pan zijn uitgestegen. Het verschil merken we al in de danszalen. Wij dansen twee tot drie keer per week. De ene danszaal vraagt nog steeds € 1.60 tot 2.50 per limonade, biertje of glas wijn, met gratis toegang of in geval een band die speelt, € 3 inkom. In één van de danszalen in Hasselt te België vraagt men € 2.75 tot 5.00 voor een biertje, of glas wijn. Daar is de toegang alweer verhoogd met een euro naar € 5.00. Het is niet meer op te brengen en de lol gaat er dan ook af. We gaan er ook steeds minder heen. Als ik vertel dat deze danszaal, vroeger toen de vader nog leefde echt zo vol zat dat je nauwelijks ruimte had om te dansen en de zaal nu half leeg is, kun je je afvragen hoe dat komt. Sinds de vader, vroegere eigenaar, is gestorven zijn de prijzen 1/3 duurder geworden in tijd van 3 tot 4 jaar.

Natuurlijk kun je stellen dat alle prijzen omhoog zijn gegaan, maar elk horecabedrijf zou ook moeten kijken wat voordeel oplevert. Hogere prijzen of meer klandizie. Het laatste lijkt mij belangrijker. Meer klandizie geeft ook goede reclame. Hogere prijzen is negatieve reclame. Zelf zou ik geen reclame maken voor een bedrijf welk voor 1/12 stukje vla € 4,25 rekent.
Zie ik het verkeerd? U mag reageren. Positief of negatief, alles wordt geplaatst.

zondag 8 januari 2012

Mijn vraagtekens bij inwijding tot Master in de wereld van Reiki

Logo symbool 155885, © onbekend

Al jaren wordt mij gevraagd waarom ik toch geen Reiki ga leren. Echter, ik heb een aversie tegen het onrecht in dit wereldje. Dat onrecht heet; de macht van het geld. Op zich is Reiki een fantastisch iets. Om die reden zou ik het zeker graag willen leren. Maar waarom tot nu toe dan niet gedaan?

Reiki 1 kost voor 4 dagdelen les, van 150 tot 250 €, verschillend bij wie je het doet. Oké, dat is financieel misschien nog op te brengen, zij het met veel moeite voor mensen met een lager inkomen of AOW, zoals ik. Echter niemand wil blijven steken op dit niveau, omdat jouw geest wil groeien. Meer weten, meer leren, meer mogelijkheden om te helpen. Maar dan….

Reiki 2. Kosten voor 4 dagdelen les tussen de 350 tot 700 € en meer. En dat voor een weekeinde studie. Oké, er zit een broodje, koffie en thee bij, misschien zelfs met een koekje, maar dat is dan ook alles. Wanneer je de proef hebt afgelegd, met mensen in je praktijk aan het werk bent gegaan, wil je opnieuw verder groeien, de Masterproef afleggen, het hoogste niveau.

Reiki 3. Inwijding tot Master. Vraagprijs 2000 tot 10.000 €. Hierover steekt mijn boosheid de kop op. Het onrecht dat mensen met een minimum of middelmatige portomonnaie het recht wordt ontzegd om de Masterproef af te leggen. Draait dit wereldje dan alleen maar om geld? Wie heeft het recht anderen tekort te doen omdat zij niet in de wereld van geld leven? Reiki heeft in mijn ogen dus niets meer te maken met geven van goede energieën waar mensen door helen, maar met de macht van het geld. Met andere woorden; heb jij geen geld, dan mag jij geen Master worden in de wereld van Reiki.

Mijn vraag aan die Masters in Reiki, eisers van het grote geld: Wordt het geen tijd dat deze groep zich diep gaat schamen? Uitzonderingen daargelaten, maar dat is de minderheid. Wordt het geen tijd het tij te keren in 2012 en zich te realiseren dat elk mens het recht heeft om Master te worden, zonder deze schandelijke prijzen? Dat handen ineen worden geslagen om deze wereld beter te maken en ieder mens die zich daartoe voelt geroepen, de kans te geven deze proef af te leggen? Of voelt u allen zich zo verheven boven de mensheid, dat het recht van DE STERKSTE, HET GELD, overwint? Hoe is het mogelijk dat het geld bepaalt wie wel of niet Master mag worden en niet de kwaliteit van genezen? Iets wat in de wereld van echt mensen willen genezen niet thuis hoort en de paranormale wereld zeker geen goed doet. Iedere genezer moet geld vragen voor zijn werk. Hij of zij geeft energie en mag daarvoor energie terug vragen. Er zijn altijd mensen die denken dat genezers voor niets moeten werken omdat zij de gave hebben gekregen om te helen, maar zo werkt het ook niet. Echter de kosten van de opleiding moeten in verhouding staan met de levering. Mijn opleiding Auraheling kostte mij per 3 maanden 175 €. Daar kreeg ik dertien lessen voor. Voor de Reiki opleiding worden twee weekeinden uitgetrokken en voor de Masteropleiding een paar dagen. bij sommigen wordt het gerekt tot een jaar. En wie garandeert mij dat de Master die mij les geeft ook een goede opleiding geeft? De titel is naar mijn gevoel gekocht en niet verkregen op kwaliteit, Het wordt tijd dat de Masters hun mening en instellingen gaan veranderen en ieder mens de kans geven de Mastergraad te behalen. Of voelen zij zich boven het gewone volk verheven? Ook hier zijn gelukkig uitzonderingen, maar het zijn er te weinig.

Mijn goede vriend Victor, die Reiki 1 en 2 heeft behaald moet stoppen bij degene die hem tot nu toe heeft opgeleidt, want zij is een van de velen die 10.000 € vraagt, iets wat hij voor Reiki 3, de Masteropleiding nooit kan betalen. En dit, terwijl hij juist alles in zich heeft om mensen te helpen. Zijn kracht is enorm. Zo lopen er duizenden rond die wel de kracht in zich hebben om anderen te helpen en/of te genezen, maar worden buitengesloten door de macht van het geld. Als ik verder zoek op internet vind ik ook wat redelijker prijzen, maar hoe weet ik of zij die Mastergraad hebben en de kwaliteit bezitten van de Master? Hebben zij wel dat bedrag van 10.000 € betaald, want daar wordt je toch aan afgemeten? Ben ik te cynisch of te achterdochtig? u mag het zeggen.

Bekend is dat veel Reikimasters uit traditie er van uitgaan dat de inwijding veel meer invloed heeft als de cursist er meer voor moet betalen. Heeft te maken met toewijding en vertrouwen, zegt men. Gelukkig denken anderen daar anders over, echter zij zijn ver in de minderheid. 

Toewijding en vertrouwen als je tienduizend euro betaald? Kletskoek. Ik ken geen toegewijder mens dan mijn goede vriend Victor. Maar hij mag geen Master worden, hij heeft dat geld niet. Mijn stelling wordt door dit artikel alleen nog maar extra bevestigd. Succesvoller zijn als je geld hebt heeft niets te maken met succesvol zijn als je een goede toegewijde genezer bent, want daar draait het toch om, of zie ik dat verkeerd? U mag het zeggen, want ik begrijp het niet meer.  Eén ding is voor mij heel zeker. Zolang deze wereld zulke schandalige prijzen rekent wens ik geen Reiki te leren, ondanks dat ik genezende handen heb. Dit werkt ook met Aurahealing en die opleiding is betaalbaar en toegankelijk voor iedereen.

zondag 1 januari 2012

10 Jaar Pim Fortuyn bij Harry Mens op een rijtje gezet. Wat heeft hij achteraf in heel veel dingen gelijk gehad

Vandaag liet Harry Mens ons terugkijken naar alle uitzendingen met Pim Fortuyn, nu tien jaar geleden. Wat heeft deze man volkomen gelijk gehad en hoe is het mogelijk dat alle politici in die jaren en erna zichzelf zo hoog op zo’n voetstuk hebben gezet en zo ongelijk hebben gekregen. Tegelijkertijd hier niets van wilden leren en ons land steeds meer naar de afgrond brengen. Hoe is het mogelijk dat juist iemand, die zo’n goede vooruitziende blik had op de politiek ons land is ontvallen door een moordaanslag, waarvan mijn gevoel nog altijd zegt dat er meer achter heeft gezeten dan één persoon? Maar wie ben ik?

Dat wil niet zeggen dat ook Pim geen fouten had gemaakt als hij minister president was geworden, maar zijn visie en blik op de toekomst heeft mij vandaag in elk geval opnieuw laten zien dat de politiek nog steeds zo’n hoge pet van zichzelf opheeft dat er nauwelijks iets is veranderd. Dat eigen eer en glorie van zichzelf en hun partij belangrijker is dan het landsbelang.

Nee ik ben, net als Pim en Geert, niet tegen buitenlanders die hard werken en ons land mee helpen opbouwen. Hoe meer hoe liever. Ik ben wel tegen de meer rechten die zij krijgen, boven ons Nederlanders en tegen de politiek die zelfs de misdadigers en opruiers hier nog te eten geeft in plaats van ze terug te sturen naar waar ze horen, hun eigen land.

Heeft u vandaag de uitzending van Harry Mens gemist waar alle bijeenkomsten met Pim Fortuyn op een rijtje zijn gezet, rond middernacht vandaag wordt de uitzending herhaalt op rtl 7. © Maus Sturmer

Business / Politiek van Harry Mens


Pim Fortuyn special op 1 januari

Uitzending 22 december 2011

Op deze eerste dag van 2012 herdenken we Pim Fortuyn met een compilatie van zijn meest memorabele interviews met Harry in Business Class uit de periode van 1999 tot mei 2002. Pim Fortuyn was regelmatig te gast in ons programma als columnist waarbij hij zijn visie gaf op de ontwikkelingen in de politiek en in de samenleving. Zijn laatste gastoptreden bij Business Class was nu bijna 10 jaar geleden op zondag 5 mei 2002; de dag voor zijn dood op 6 mei 2002.

In 2012 zal Business Class met bijzondere fragmenten regelmatig stil staan bij het 10e sterfjaar van Pim Fortuyn.

De special zal te zien zijn op 1 januari 2012 om 11.00 uur op RTL7 met een herhaling op dezelfde dag rond middernacht.
© Foto en tekst Harry Mens