© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

donderdag 12 december 2019


2019-11-14 Luca en ik, samen in rust en vrede
Het is nat en koud hier boven op de berg. Met het dorp scheelt het zeker 2 graden. Maakt het wat uit? Nee, helemaal niet. Moet toch thuis blijven. Gisela, de dierenarts kwam normaal om de twee dagen rond één uur, dan ga je al niet echt meer ver weg. Nu moet ze iedere dag komen, omdat Luca haar oortje ook rondom helemaal kapot heeft gekrabd. Vind ik het erg, vroeg Gisela? Nee eigenlijk niet. De rust en stilte hier op de berg geeft veel tijd om na te denken.
De eigenaresse van Luca heeft heel veel boeken die ook mijn smaak zijn, waaronder ook boeken op het spirituele vlak die ik graag lees en niet altijd zelf kan bestellen. Ik kom daardoor misschien iets te weinig buiten maar hier is lopen met de rollator echt een probleem. De weg naar boven en beneden zit vol kuilen en gaten. Een rollator een klein heuveltje opduwen is geen probleem. Moet ik bij ons in Limburg ook maar een weg vol gaten en dan naar boven duwen lukt nauwelijks. Vind ik het erg?
Nee, ook dat niet. Op dit moment ben ik de hele serie boeken van Marie Claire van der Bruggen aan het lezen. Ik kende de eerste 2 delen al, maar hier staan ze alle 5. Het was heel lang geleden dat ik haar eerste boeken had gelezen:
“De dag dat mijn vader een engel werd”
“Het sprookje van de dood” (Als kinderboek met de titel: “Er was eens een Zieltje”)
“Zielsgelukkig” (herinneren wie je werkelijk bent)
“Licht en liefde” (thuiskomen bij jezelf)
“De terugkeer naar huis” (een reisgids voor de ziel)
Nu ben ik niet bang voor de dood, dus was het heerlijk om de eerste 2 delen opnieuw te lezen  en ga nu beginnen aan de laatste drie delen, die ook voor mij nieuw zijn. Buiten staat een kring van engelen om het huis die rust en liefde uitstralen naar het huis en ons beiden. Daardoor is er zoveel rust en ruimte om alles te overdenken wat in deze boekjes wordt beschreven. Veel is voor mij heel herkenbaar. Het eenzame gevoel dat ik hier als kind al niet wilde zijn en nooit helemaal is verdwenen. Geen angst hebben om dood te gaan en zoveel andere herkenbare zaken die in de boeken voorkomen. Misschien herkent u dit ook, anderen zullen denken dat ik in die eenzaamheid gek aan het worden ben. Geloof me, ik ben zo nuchter als wat en zeker niet gek. Heb altijd geweten dat in die andere wereld waar wij na de dood terecht komen, een leven vol liefde wacht. Mensen die ziek zijn en in angst leven voor de dood zou ik zo graag gerust willen stellen. Vanuit die andere wereld kun je hier op aarde nog zoveel goeds doen voor je familie en vrienden.
Het geeft rust om te aanvaarden dat je overgaat naar een andere, veel betere wereld.
U hoeft dit verhaal van mij ook niet te geloven, het zelfs niet te lezen. Geniet gewoon van uw leven, van de mooie dingen en blijf bij uzelf zonder verdriet en angst. Leef in geluk en vrede. Ik heb deze laatste twee dagen ook niet meer gekeken naar de problemen over Sinterklaas en ons kabinet of andere zaken, zoals de stijgende zorgkosten en andere problemen, omdat ik er niets aan kan veranderen. Als op gegeven moment mijn oude autootje daardoor weg zou moeten kan ik ook dat niet veranderen, al hoop ik dat natuurlijk niet. Blijf toch een mens met een wens. Maar wel kan ik zorgen dat ik zelf in rust en vrede blijf en leef met mezelf. Er is hier geen TV, wat ik ook niet mis.
Ik wens u allen heel veel liefde en rust vandaag en alle dagen die komen gaan. Maus


dinsdag 18 juni 2019

Kingfisher / Ijsvogel 2019-06-18





Om 7 uur in de morgen zat ik opnieuw aan het water om het IJsvogeltje te filmen en fotograferen.

Hij had het druk met het voeren van de kleintjes

voor het nest rust hij uit, maar na het voeren vliegt hij weer met grote snelheid naar de volgende vis.