Talenten die wij hebben ontvangen en wat doen we ermee

Vandaag ontving ik onderstaande dagtekst en keek naar mijn talentjes. Welke heb ik gekregen en gebruik ik ervan. Welke heb ik ooit ontvangen en weggegooid door mijn gebrek aan zelfvertrouwen en vele onzekerheden? Van hoeveel dingen wist ik dat ik er iets mee kon bereiken, maar zette niet door uit diepe angst van binnen, dat ik zou vallen? Liever deed ik er niets mee, dan onderuit te gaan, terwijl ik diep in mijn hart wist dat ik alleen maar door hoefde te zetten. Ben ik dat alleen geweest in mijn leven, nu ik zo terugkijk of zijn er velen met mij die er zo over denken? Ik heb geen flauw idee. Wel weet ik dat ik meer had kunnen bereiken in mijn leven. Aan de andere kant kun je je afvragen of het slecht is geweest dat ik geworden ben tot de vrouw die ik nu ben. Dan denk ik; ‘nee, ik ben goed zoals ik ben.’ Mijn weg om te ontdekken wat ik wel kon en vooral wat goed is voor mij is vorig jaar pas heel duidelijk geworden. Met vallen en opstaan ben ik groot en volwassen geworden. Een cadeau wat ik mezelf heb gegeven met hard werken aan mezelf.

Dan komt de tweede vraag in me op. Als je jong bent wil je beroemd worden of in elk geval ontdekken waarin je opvalt en iets mee bereikt in je leven. Dat beroemd worden is me nooit gelukt en nu ik 70 ben is het niet eens meer van belang. Wanneer ik zie hoe al die bekende Nederlanders altijd in het gareel en op hun tenen moeten lopen, omdat ze dagelijks bespied en gespot worden, kan ik alleen maar bedenken dat ik een gelukkig mens ben die dat nooit is overkomen. Een vak dan waarin ik uit kon blinken? Ik heb voldoende geleerd op allerlei vlakken om ergens mijn nek voor uit te steken. Toch is het me nooit gelukt. Torpedeerde ik mezelf hierin? Ja, als ik heel eerlijk ben moet ik zeggen: “JA”. Ik deed het zelf. Op het moment dat iemand mij vertelde dat ik ergens heel goed in was, stopte ik mijn talentje in de grond en deed er alleen nog maar iets mee voor mezelf, als het heel even zijn kop weer opstak. Waarom verstopte ik dat nu toch steeds? Ik deed het zelfs met het schrijven van mijn verhalen. Heel lang heb ik er geen antwoord opgekregen tot ik halverwege dit jaar begon met het boek de Healingcode. Langzamerhand kwam ik tot de ontdekking dat ik mezelf onderwaardeerde en torpedeerde. Herkent u dit? Ik denk velen met mij zullen dit ontdekken als ze in zichzelf gaan kijken.

Het begint al als je klein bent. Je wilt dingen ontdekken en ongewild zeg je als ouder dat het kind het nog niet kan. Te klein is of wat voor ander excuus ze gebruiken, omdat ze het zelf sneller en beter kunnen. Die woorden ‘kan je niet of niet kunnen’ achtervolgen ons het hele leven. Wij doen dit als ouders omdat we het werkelijk denken dat ons kind nog te jong of te klein is, zonder het uit te zoeken of het waar is. Geven we het kind wél die kans en ze ontdekt dat ze het werkelijk niet kan, dan geeft het geen onzekerheid. En oké, het zal daardoor iets laten vallen of kapot maken, dat doet er toch niet toe. Belangrijker is dat het kind zijn/haar zelfvertrouwen kan behouden. Ik moest er wel oud voor worden om deze gemaakte fouten in te zien. Aan de andere kant hoop ik ze nu door te kunnen geven aan ouders die nog gaan beginnen of hele kleine kinderen hebben.

Er is geen school voor opvoeding waar we kunnen leren hoe het moet. Bovendien is dat nog heel algemeen. Elk kind wat wordt geboren heeft zijn/haar eigen unieke talenten en het is aan hen om ze te ontwikkelen. Wij ouders kunnen de aanzet geven. Er moet wel bij gezegd worden dat de meeste kinderen al 3 maanden na de geboorte in een crèche belanden, omdat de ouders willen of zelfs moeten werken. Ze komen moe thuis en hebben nauwelijks tijd voor zichzelf, het huishouden of hun kindje(s). Zij hebben geen tijd om de talentjes te ontwikkelen bij hun kinderen, terwijl een uurtje per dag intens bezig zijn met je kind om die ontwikkeling te stimuleren genoeg is. De tijd brengt nu eenmaal met zich mee dat beide ouders willen of moeten werken, daar mag niemand anders over oordelen dan zij zelf. Bedenk alleen dat ook jij als ouder misschien wel heel laat jouw talentje hebt kunnen ontdekken door allerlei omstandigheden. Geef jouw kind(eren) de kans ze al heel jong te ontdekken. Ik heb jarenlang verhalen geschreven, er nooit iets mee gedaan. Tot enige tijd geleden een journalist en neef zei dat ik verder moest gaan. Misschien omdat ik niet schrijf in een taal die literair en journalistiek verantwoord is, maar op een menselijke manier. Een taal die iedereen kan begrijpen. Jong, oud, niet of wel gestudeerd. Mijn taal raakt het hart, zonder oordelen en dat is mijn sterke kant naast mijn fotografie. Ik ben inmiddels een rijk mens door deze talenten. Reageer eens op dit blog wat uw talenten zijn en wat u ermee heeft gedaan. Onder aan de pagina is daar de mogelijkheid voor en het mag ook anoniem. Ik ben benieuwd of ook u zo oud moest worden om te ontdekken wat uw talentje waren. Maus



Dagtekst van vrijdag 7 december 2012.

"De deugden die we in ons leven aan de dag kunnen leggen zijn niet ons werk, die creëren wijzelf niet. Die deugden komen van heel ver, van heel hoog en wij zijn slechts de overbrengers, de geleiders, van de goddelijke entiteiten waarvan ze de incarnatie zijn. Heb je gehandeld met goedheid, met edelmoedigheid? Dan hebben de entiteiten van de liefde jou uitgekozen als boodschapper, omdat je gewerkt hebt om je die kwaliteiten eigen te maken en omdat je de nodige elementen hebt, de gepaste gesteldheid om hun overdracht te verzekeren. Een ander persoon kan zich hebben voorbereid om een boodschapper van de wijsheid te worden; het zijn dan andere entiteiten die zich via hem openbaren om het licht te verspreiden. En dat geldt ook voor moed, zuiverheid, schoonheid, en alle andere deugden… De natuur is getrouw en waarachtig; ze determineert en klasseert elk wezen naar zijn werk, zijn ideaal, en zo wordt iedereen een medium voor de ­entiteiten, die hij door zijn aspiraties heeft kunnen
aantrekken."  Omraam Mikhaël Aïvanhov