Jij bent ook dat klompje goud, vergeet dat nooit!

Ergens in mijn leven heb ik durven ontdekken dat ik eigenlijk een prachtig klompje goud ben, met hier en daar wat diepe krasjes door het leven beschadigt. Maar als je mij een beetje op durft te poetsen dan schitter ik gouden stralen naar je toe, net als de zon. Ik verwarm je hart en je kunt weer vooruit. Ik heb nu ook geleerd om mijn klompje goud voor mezelf op te poetsen en me te koesteren en waarderen om wie ik ben.

Klinken deze woorden aanmatigend? Nee hoor, want ieder mens is zo’n klompje goud. Alleen is het zaak dat je zelf het modderlaagje er af veegt, de krasjes oppoets en dan zie je je werkelijke ziel, stralend naar buiten komen. We hebben het allemaal in onszelf zitten, maar durven meestal niet verder te kijken of het aan anderen te laten zien. Bang dat we worden gekwetst. Maar juist die mooie ziel in gouden stralen verpakt, maakt dat we onszelf durven zijn. Maakt dat we alles voor elkaar kunnen krijgen wat we willen.

Ja, mijn ziel is dat klompje zuiver goud. Hou je van diamanten dan ben jij die diamant. Ook die heeft zijn ruwe kanten en moet geslepen worden voor je werkelijk ziet wat er onder zit. Waarom durven wij mensen onszelf niet te laten zien zoals we ons van binnen voelen. We verbergen ons “Zelf” achter maskers. Leiden anderen om de tuin over hoe we werkelijk zijn. Wie goed wil kijken ziet door de ander heen. Ziet zijn/haar verdriet en pijn en wil helpen. Maar wat als de ander niet geholpen wil worden? Zichzelf met de dikke modderlaag beter vindt dan hij/zij in werkelijkheid is? Die mens zal eens op een dag mogen ontdekken dat dingen in hun leven anders hadden gekund. Op die dag zullen zij zelf hun laagje af mogen pellen. Een ander kan dit nooit voor je doen.

Als we worden geboren zijn we dat pure goud of die schitterende diamant. Het is maar hoe jij jezelf nu ziet. Maar we worden gevormd en langzamerhand komen er krasjes. In het ene gezin zijn het hele fijne krasjes, die je zelf weer weg kunt poetsen tijdens je volwassenheid. In  andere familie ontstaan diepe krassen. Maar zelfs de grootste misdadiger is eens als goud of diamant geboren en die onschuldige baby geweest. Je kunt je afvragen waarom wij geboren worden in een nest, waar wij zo beschadigd werden. Ieder van ons is met een plan naar de aarde gekomen. Welk? Dat weet niemand, alleen jouw ziel en weten. Je gaat het ontdekken in jouw leven. Zeker is dat wij allemaal een les hebben te leren. De één een lichte. De andere een zware les. Bij die lessen horen ook taken. Volgens mij is één van onze taken om te kijken wat wij met die lessen doen. Wij hebben het recht van keuzes maken gekregen en ik denk zelf dat ieder van 50% goed en 50% slecht in zich heeft. De eerste keuze maak je al heel jong in welke kant we kiezen. Vertellen we de waarheid of leugens als we klein zijn. Zijn we bang voor straf en geven we de ander de schuld of zijn we zo trots op onszelf dat we heel jong al verantwoordelijkheid nemen voor onze daden. Dat zijn de krasjes die we zelf maken. Ons hele leven is getekend door onze jeugd, onszelf, onze volwassen daden en de verantwoordelijkheid nemen voor onze daden. Elk krasje kun je weer oppoetsen of ze dieper groeven in het gouden klompje.

Zo weten we ook niet meer wat onze weg nu eigenlijk was. Met wat voor doel of opdracht wij hier zijn gekomen. Ook ik weet het nog steeds niet echt, al komt er langzamerhand licht in de duisternis. Hoe vaak ben ik niet van de weg afgedwaald en had ik het heel wat makkelijker kunnen hebben in mijn leven, als ik de uitgestippelde weg had geweten. Maar ja, zo gemakkelijk werd het ook mij ook niet gemaakt. Ik had het te druk in mijn leven, mijn gezin, mijn werkzaamheden enz. om mij bezig te houden met wat de ziel nu eigenlijk wel wilde. Kreeg ik het wel aangereikt, geloofde ik mijn intuïtie niet en moest het moet verdriet of ellende bekopen. Aan elke weg zat een les verbonden, die heel zwaar was, maar achteraf gezien ook heel kostbaar en leerzaam. Ik heb in mijn leven zoveel omwegen gemaakt, dat ik ze niet meer kan tellen. Maar het heeft mijn goudklompje, mijn ziel, zuiverder van inzicht gemaakt. Mezelf nu met mijn 70 jaar laten zien wat ik werkelijk waard ben en dat is beslist géén behandeling alsof ik een stuk steenkool ben.

Elk mens, goed of slecht, heeft altijd nog ergens een groot of klein. puur stukje goud van binnen zitten. Pak het eens in je handen en kijk ernaar. Kijk eens hoe dik de modderlaag is die er omheen zit. Misschien kun je heel voorzichtig een klein laagje er af poetsen. Voorzichtig, opdat je geen nieuwe krasjes erbij maakt. Kijk welk verdriet of welke pijn er bij dat dunne laagje hoort, welk je weg wilt poetsen. Kijk ernaar of het verdriet of die pijn door het vast te houden je nu nog iets brengt, of dat het niet meer bij je hoort. Is het ’t laatste, poets het dan weg. Bedank dat stukje modder wat dat verdriet of die pijn veroorzaakte in je leven, maar maak het duidelijk dat het niet meer van jou is, er nu niet meer hoeft te zijn. Het hoort allang niet meer bij je. Je hoeft het niet meer te koesteren en lief te hebben op de verkeerde manier. Laat maar los, of geef dat laagje in liefde terug aan diegene die het in jouw leven heeft veroorzaakt. Maar kijk ook even of er een stukje vergeving naar jezelf bij hoort, omdat jij dat krasje liet maken. Alles heeft altijd twee kanten.

Pel de laagjes niet te snel af. Bekijk ze één voor één als een kostbaar bezit, een mooie les, die eens is geweest maar niet meer van jou is. Geloof me, langzamerhand komt jouw goudklompje of jouw ruwe diamant tevoorschijn. Stralend, zich koesterend in de zonnestralen die het weergeeft. Geniet van elk stukje wat je hebt vrijgemaakt. De een doet het snel, de ander heeft er 70 jaar voor nodig gehad, zoals ik, om te beseffen dat je alles waard bent wat het leven je aan goeds heeft te bieden. Wat een ander ook van je zegt of denkt in de rest van jouw leven, besef goed dat jij een klompje goud bént, die het waard is en verdient om als goud of diamant behandelt te worden.

Ik wens je heel veel succes en zal op Brand een kaarsje en Doe een wens vandaag een kaarsje branden voor ieder die dit verhaal leest en begint zijn of haar klompje goud of diamant in de handen te nemen en op te poetsen. En heb je hierbij hulp nodig, denk je het niet alleen te kunnen en geloof jij in het Universum of God, dan kun je altijd nog een brief schrijven. Zijn brievenbus staat dag en nacht open voor iedere wens die uit een open hart vandaan komt. Maus

http://members.home.nl/brandeenkaarsje
http://members.home.nl/doeeenwens
http://www.god-ikvraagu.nl

Reacties van anderen:
Maus, wat fijn dat je jezelf een klompje goud noemt. Je schrijft zo mooi en bijzonder, volgens mij kan je wel een boek schrijven.  Fijn weekend Joke

Respect via Hyves:
Thea respecteert je!