Een woord kan in liefde worden gezegd of snijdend als een mes

Hoeveel mensen zijn er niet die, nadat ze iemand met hun verwijten en beschuldigingen hebben vernietigd, zeer ingenomen blijken met zichzelf en zich rechtvaardigen door te zeggen: ‘Maar ik zei dat voor zijn/haar eigen bestwil. Hij/zij moest dat horen. Ik ben alleen maar eerlijk geweest.’ In feite hadden vooral zij de behoefte om hun irritatie en hun ontevredenheid te uiten, en gebruiken ze andermans bestwil en de eerlijkheid als voorwendsel. Het kan
verhelderen, helpen, bevrijden, maar ook onderwerpen, kwetsen, slachten. Waarom tonen sommigen zich alleen onder invloed van woede zogenaamd eerlijk? Laten zij zichzelf eens een beetje onderzoeken! Ook al kunnen ze alle goede redenen aandragen die ze willen: zolang de drijfveer niet echt onzelfzuchtig, spiritueel is, zullen de mensen met hun woorden nooit een heilzaam effect op de anderen kunnen uitoefenen."  Omraam Mikhaël Aïvanhov

Deze dagelijkse gedachte kreeg ik afgelopen week toegestuurd en ik moet daar steeds aan denken als ik weer de fout ben ingegaan. Als mijn ex aan anderen vertelt hoeveel hij van mij houdt, ook nog zegt dat wij bij elkaar horen, maar tegelijkertijd tijdens onze relatie daar nooit een samen van wilde maken, word ik boos. Wat een onzin kraam je uit, denk ik dan. Had mij maar bewezen dat wij bij elkaar hoorden, dan was ik nooit bij je weggegaan. Liefde van mijn kant was er genoeg, maar eenzijdige liefde gaat dood en wil niet meer verder.

In plaats van het bij de ander te laten word ik boos en schrijf een mail dat hij moet stoppen met dit rond te bazuinen. Waarom doet hij dat eigenlijk? Had het mij laten voelen en weten vanuit je ziel in plaats van deze woorden achteraf rond te strooien, denk ik bij mezelf. Het zijn dooie woorden zonder inhoud. Is het om de slachtofferrol te kunnen spelen? Of is het omdat ik al jaren heb gezegd dat ik bij hem weg zou gaan? Hij beslist niet geloofde dat dit nog eens zou gebeuren? Ik wist dat ik het pas kon doen als ik hem echt los kon laten. Vragen roept het zeker op en antwoorden zal ik nooit ontvangen. Ik ben een impulsieve vrouw, maar deze mail van gisteren had in dit geval de hele dag gelegen en is tientallen keren overgelezen. Wel of niet versturen streden door mijn ziel. Ik wilde hem niet versturen om de ander te kwetsen, maar omdat ik mezelf gekwetst voelde. Wij hadden het zo mooi kunnen hebben samen. Het gekke is dat iedereen die ons kent, denkt dat het weer in orde komt, behalve ikzelf. Ik wil  iemand die voor sámen durft te gaan. De meeste mannen willen geen sámen meer, net als mijn ex. Mijn vraag is alleen waarom? Wat is er mis met een tweede vrouw? Die kan jou toch weer nieuwe wegen en plezier bieden, of zie ik het verkeerd?

Het zit allemaal in onszelf, liefde en boosheid, macht en kracht, recht en onrecht. Het is een tweesnijdend zwaard. Twee kanten in elk van ons aanwezig en ieder mens moet leren hiermee om te gaan. Boosheid op de ander betekent een vorm van machteloosheid. Je niet kunnen uiten, rechtvaardigen of verdedigen tegen onrecht. Je weet je geen raad met beschuldigingen en/of verwijten. Terecht of onterecht doet eigenlijk niet ter zake. We doen er allemaal aan mee, ook al willen we dat soms niet Vooral moeilijk is het als snijdende woorden van de ander door je ziel gaan, wél of niet terecht zijn. Had dat niet op een andere manier gezegd kunnen worden of duidelijk gemaakt? In liefdevolle woorden? Natuurlijk had dat gekund. Boosheid, beschuldigingen en verwijten komen vanuit macht. “Ik heb gelijk” en dat zal je weten ook. In “Liefde” denken is veel moeilijker dan in boosheid denken.

Dagelijks leer ik weer als ik fouten heb gemaakt en achteraf denk dat het ook anders gezegd had kunnen worden. Iedere avond voor het slapen gaan schrijf ik mijn dagelijkse pretjes, verdrietjes, leuke en minder leuke dingen op. Vul trouw mijn vier zinnetjes in of ik het goed of niet goed heb gedaan. Had het beter of anders gekund? Als je hier pas mee begint, neem je het niet zo serieus. Maar als je iedere avond doet, zoals ik, moet je wel eerlijk naar jezelf blijven. Natuurlijk moest ik gisteravond weer invullen dat ik een boze mail had gestuurd. Maar vandaag kan ik zeggen, ‘ik heb woorden met humor gestuurd, zonder boosheid en met een beetje innerlijk plezier.’ Ik kon zeggen wat me dwars zat, zonder te kwetsen. Alleen maar de woorden; ‘er is geen samen of bij elkaar horen meer, daar heb je zelf voor gekozen, hoewel ik anders wilde.’

Liefde, een groot woord, met nog grotere inhoud. Het komt vanuit je ziel, als het echt is. Zit het alleen maar aan de oppervlakte, gedijd het niet. Het komt nooit tot uitdrukking. Liefde, bestaat niet alleen uit elkaars hand vast willen houden of die arm om je schouder, al is dat nog zo onontbeerlijk. Liefde komt al tot uitdrukking in een woord of gebaar. Echte “Liefde” zit in al je poriën, ledematen, botten en cellen Je hele lichaam is ervan doortrokken. Een oogopslag of knipoog. Samen oplossingen zoeken in moeilijke ogenblikken. Luisteren naar elkaar. Weten zonder woorden. Er zijn als de ander je nodig heeft, zonder woorden te verspillen als; ‘wil je dat ik kom’. Er zijn bij ziekte, zonder dat de ander het moet vragen.

“Liefde” een woord met diepgang en inhoud. Samen oud willen worden. Alleen als je dit alles waar kunt maken kun je zeggen:

Wij horen voor altijd bij elkaar.

Wij zijn samen één in liefde en gebaar
Tot de dood ons scheidt

Respects via Hyves:

Thea respecteert je!