Je hebt van die dagen dat je tijdens het wakker worden al weet dat het minder goed gaat vandaag. Je springt uit bed, stoot je keihard aan de hoek van je bed, omdat je te vlug om wilt lopen en oeps……, een dikke blauwe plek. Je gaat naar beneden, mist de onderste tree en kan nog maar net je evenwicht bewaren. Je humeur is minder zonnig dan je zou willen en je loopt jezelf in de weg. Je hebt je honderd dingen voorgenomen en aan het eind van de dag heb je nauwelijks iets gedaan wat goed was. Hoe zou het toch komen dat die dagen er zijn?
Is er in mijn beleving een slechte nacht geweest? Niet dat ik weet. Ben ik astraal op reis geweest of heb ik slechte dromen gehad? Ook dat weet ik niet te vertellen. In mijn beleving heb ik droomloos geslapen. Toen ik wakker werd, nog even stilletjes na lag te soezen, wist ik dat ik weer een stukje uit mijn leven op wilde schrijven, maar wat was dat nu ook alweer? Er is zoveel gebeurt dat ik eigenlijk niet weet waar te beginnen. Bovendien stapte ik met het verkeerde been uit bed. Er spookten, behalve wat ik schrijven wilde, ook duizenden andere gedachten door mijn hoofd. Veel vragen oproepende als waarom en hoe is het toch mogelijk? Had ik het anders kunnen doen? Waarom ben ik zo dom geweest of jee, dat heb ik toch maar goed gedaan. Je kent het wel. Ik denk dat ik echt niet de enige ben die hier last van heeft.
Op dit soort momenten pak ik mezelf even behoorlijk aan. Stop een grote veer in mijn achterste en lach maar even om mezelf over de dingen die ik wel goed heb gedaan. Schuif de slechte of minder goede dingen die rondspoken in mijn hersenpan opzij, waar een klein kamertje zit met minder goede gedachten. Een hangslot er op, zodat ze mij niet meer lastig mogen vallen. Ga na het opstaan altijd als eerste op de weegschaal staan, die vandaag heel aardig voor me is en een kilo minder aangeeft. Hoe kan dat nu, denk ik verbaast. Gisteren was weer één van mijn snoepdagen. Een teken van onvrede met jezelf. En toch die kilo er af krijgen? Ik verbaas me nergens meer over. Op andere dagen als ik een brooddag hou en dat zijn er meer dan kookdagen, vliegt van alles aan mijn lijf wat ik er niet aan wil hebben. Ik heb het dus maar opgegeven om er rekening mee te houden dat mijn lijf magerder mag of moet worden. Meer dan in de gaten houden dat het op hetzelfde gewicht blijft, doe ik niet meer.
Op mijn toilet, welk ik ’s morgens als eerste even goedemorgen zeg, ik moet toch ergens tegen praten, vind je niet, ligt een boekje om te lezen. Leest u trouwens ook zo lekker ontspannen in dat kleine kamertje? Om mijn minder aangename geur te verdoezelen steek ik bij voorbaat al een wierookje op. Beter dan al die spuitbussen en heel aangenaam, voor wie er van houdt. Dan is het lezen ook geen probleem. Ik kan er blijven zitten zolang ik wil. Gek hè, dat kan toch ook in mijn woonkamer, zou je denken? Waarom zou het juist in dat kleine hokje dan zo gezellig zijn om te lezen? Heeft u er een antwoord op? Ik beslist niet, of is het zo dat het een intiem gevoel geeft. Kleine ruimte, ontspannen sfeertje gevuld met je eigen geurtje of die van het wierookstokje welk om je heen hangt. Misschien weet u het wel.
Afijn, dat boekje op mijn toilet heet ‘Denk je slank”. Jeetje en dat op de pot, waar ik net mijn etensresten en afval aan het deponeren ben. Daar zou je toch al slank van moeten worden, vind je niet? Wat is het makkelijk zoals die mijnheer het beschrijft, denk ik dan. Ontspannen probeer ik alles in mijn gekronkelde hersens te doen zoals mijnheer Bart Diks mij voorschrijft. Gewoon je denkwijze omdraaien. Nu is het toilet natuurlijk een heerlijk rustig plaatsje om te overdenken hoe het moet. Ik ben alleen, heb mijn hele huis om te overdenken, maar toch!. Zodra ik echter dat heilige huisje heb verlaten, verdwijnen de optimistische gedachten over hoe ik moet afslanken, uit mijn hoofd. Gelukkig bezoek ik dat huisje vaker dan één keer per dag, dus probeer ik steeds weer de wijze woorden van de heer Diks tot mij te nemen, tot misschien ooit de dag komt en ik het boek niet meer nodig heb. De kilo’s er af zijn gevlogen en ik rondloop als een slanke dame. Optimistisch? We zullen zien, de tijd zal het leren.
Eén ding kan ik nu al zeggen. Mijn negatieve gedachten zijn door het schrijven ineens verdwenen. Een verhaaltje schrijven over alledaagse dingen brengt je weer met twee benen op de grond. Een heerlijk warme douche verricht vast nog meer wonderen om er een mooie dag van te maken. Vanavond hou ik bij vrienden een seanceavond en voor die tijd ben ik bij hen voor het eten uitgenodigd. Allemaal mooie dingen in het vooruitzicht, dan kan je dag toch niet meer stuk? Ik ga nog even terug naar mijn heilige huisje. Denk me nu vast slank, zodat het lekkere etentje van vanavond geen zoden aan de dijk zet. Fijne dag allemaal. Maus
PS. Voor de mensen die zich als lid aangemeld hebben op dit blog. U kunt zich ook gratis aanmelden bij mijn andere blogs. http://levensverhalenvanjouenmij.blogspot.com/ en http://uittredingen-astraalreizen-maus.blogspot.com/. Ik heb niet van iedereen het mailadres om persoonlijk een berichtje te sturen als er nieuwe verhalen verschijnen. Dit geldt trouwens voor iedereen. Aanmelden betekent dat u automatisch bericht krijgt als er nieuwe verhalen verschijnen.
Respects via Hyves:
Thea respecteert je!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten