Prakkizeren

Heb jij dat nu ook? Vermoeid loop ik naar boven, blij dat mijn verhaaltje van vandaag op internet staat en ik kan gaan slapen. Gapend duik ik de douche in om mijn laatste toilet te maken en vermoeid laat ik me op mijn kussen vallen. Ik ben moe, heb geen zorgen op dit moment, geen verdriet en toch, …..!

Waar ik ze vandaan haal mag Joost weten, maar zorgen kun je beslist zelf kweken, het beste in bed. Er is altijd wel iets om over te piekeren. Bij mij is het nu dat ik al een paar dagen niets gezien of gehoord had om over te schrijven op mijn Blog. Ik schreef toch al over de fietsvierdaagse? Moest er nu per se ook nog een verhaaltje op “heb jij dat nu ook of herken je dit?”

En dan gebeurt het. De gedachte is nog niet opgekomen of daar ga je. Linksom draaien, rechtsom draaien. Op je rug liggen, zuchten en dan weer van voren af aan, linksom draaien enz. Dit ging net zo lang door

tot ik tegen de engelen zei dat ze me dan maar een onderwerp noesten ingeven om over te schrijven. Ik had het nog niet gedacht of kreeg door dat het probleem slapeloosheid en piekeren al onderwerp genoeg was. Gelukkig heb ik het kleine computertje naast mijn bed staan, dus licht aangedaan en daar zit ik nu om half een ’s nachts te schrijven in plaats van te snurken.

  © tekenaar onbekend



En werd het dan na het schrijven maar een nacht totaal ongestoord slapen? Nee hoor, dat is teveel gevraagd.. Diverse keren word ik ‘s nachts wakker om te toiletteren. Wat een chique woord, vind je niet? Dus trek ik de pantoffels aan en loop half slapend en rillend van de kou naar het toilet. Helemaal in de winter. Voorzichtig en op de tast, want ik doe geen licht aan, dan ben ik klaarwakker en kan ik het doorslapen die nacht wel vergeten. Tien tegen een stoot ik me in het donker tegen het bed of loop tegen een deur die half open staat. Maar de ogen wil ik echt niet groter openen. Ook dan volgt een slapeloze nacht.

Zo zie je maar, het zijn de gewone kleine dingen die ons slapeloze nachten kunnen bezorgen, daar hebben we de zorgen niet eens voor nodig, die maken we zelf. Berry, mijn overleden man zei altijd; problemen bestaan niet, wel mensen. Een doordenkertje, waar je nu niet over moet gaan piekeren, anders bezorg ik je ook weer een slapeloze nacht en dat is nu juist niet de moraal van dit verhaal.

Welterusten allemaal, het is tien over een in de nacht en ik ben mijn verhaaltje kwijt. Kan eindelijk rustig slapen. Jij ook?

© Maus Sturmer