Vanmorgen las ik in ons plaatselijk krantje dat ouderen steeds meer worden gepest. Is het niet door hun kinderen of kleinkinderen, als het om geld gaat, dan wel als je totaal afhankelijk in een tehuis zit, waar de wet van de sterkste geldt. Hetzelfde wat je ook als kind mee kon maken op school. Maar ook van buitenaf worden steeds vaker ouderen de dupe van oplichting, roof en bedrog. Ze zijn kwetsbaar en kunnen zich nauwelijks verdedigen.
Ouderen moeten juist mogen genieten van alles wat het leven nog aan leuke dingen heeft te bieden. Hun hele leven hebben ze hard gewerkt. Naar school gaan was voor velen niet weggelegd. Er moest geld verdiend worden. Je mocht een beetje zakgeld houden, de rest werd afgedragen aan moeder, die dat broodnodig had om het gezin te onderhouden. Er waren veel kinderrijke gezinnen in die jaren, vooral in de katholieke streken en vader verdiende in die jaren beslist niet zoveel dat je daar alles mee kon betalen.
De kerk had grote invloed, vooral in de mijnstreken. Het was bijvoorbeeld niet het kind dat bepaalde wat hij wilde worden in de arbeidersgezinnen maar mijnheer pastoor. Die had veel macht in die jaren en jij had, zelfs als ouders, weinig in te brengen tegen de macht van de kerk en de pastoor. Geloof me, velen die het in zich hadden om door te leren kregen geen kans om dat waar te maken. Er moest gewerkt worden. Alleen als de macht van het geld in het spel was, kon je verder leren.
Er was geen televisie, die kwam pas in de jaren 50. Men was blij als iemand uit de straat er een kreeg. Vaak mochten wij als kind dan komen kijken naar Nederland 1 op woensdagmiddag voor een uurtje kindertelevisie. Soms was er als luxe een radio van jezelf, maar in de meeste gezinnen was het een gehuurde radio, waar we op zaterdagavond naar het hoorspel luisterden van Paul Vlaanderen, naar de familie Doorsnee, of op dinsdag naar de Bonte dinsdag avondtrein. Speelgoed? We hadden het nauwelijks. Speelden op straat met elkaar, zonder dat de ouders bang waren dat hun kinderen iets werd aangedaan. We vliegerden, knikkerden, speelden met zweep en tol, touwtje springen. Rolschaatsen, als je zo rijk was om die te kopen. Spelletjes die je nauwelijks meer ziet. Tegenwoordig zitten kinderen achter de computer of gamen.
Was het werk ’s avonds gedaan zaten de ouderen voor hun huisje en genoten van huis, tuin en rust, met hun pijpje of sigaret. Praatten met elkaar en voelden zich vaker tevreden met alles wat ze hadden, dan in het tegenwoordige, jachtige leven. Hun leven bestond uit werken en zien te overleven.
In onze jeugd bestond geen bijstand die voor je zorgde als je wilde scheiden. Dan moest je als moeder gaan werken om in je eigen onderhoud te voorzien, dus bleven veel echtparen bij elkaar met het excuus, voor de kinderen. Ik maakte hetzelfde mee in mijn jeugd, die bepaald niet vreugdevol was. Je jeugd was vaak een hel door de vele ruzies en aandacht krijgen was er beslist niet bij. Daarvoor was men teveel met zichzelf bezig. Echter wij leerden zelfstandigheid en voor onszelf te zorgen.
Ouder worden moet leuk zijn. Genieten van je kinderen en kleinkinderen die jou op handen horen te dragen. Genieten van alle leuke dingen waar wij vroeger geen kans voor hadden om daarvan te genieten. Zij verdienen respect en liefde, welke zij voor hun kinderen hadden door hen op te voeden als goede mensen in de maatschappij. Natuurlijk is de tijd veranderd. Jonge mensen moeten hard werken om het hoofd boven water te houden als ze een eigen huis willen hebben en kinderen en alle luxe van deze tijd. Dat was vroeger niet anders, alleen bestond toen die luxe niet. Maar door die luxe vergeten we vaak dat de ouderen nog bestaansrecht hebben. Dat ze gewaardeerd mogen worden om wie ze zijn en het recht hebben om met respect en begrip behandeld te worden.
En pesten? Wie neemt of heeft het recht de ander te kleineren en te pesten? Wie en wat geeft dat machtsgevoel om die ander zoveel pijn te doen? Is dat om het machtsgevoel te vergroten van jezelf? Of heeft het te maken met het eigen minderwaardigheidscomplex wat verdoezeld moet worden?
Laten we elkaar helpen, waar de ander hulp nodig heeft. Laten we elkaar respecteren, begrip opbrengen voor die ander die niet hetzelfde is als jij. Als we beginnen bij onszelf dan creëren we al een andere wereld. Probeer het. Alle beetjes helpen. Laten we zorgen dat dit nummer: 0900-6080100, nooit gebeld hoeft te worden omdat er wordt gepest. Ouder worden verdient rust en geluk voor wie dan ook. Arm of rijk, ontwikkeld of niet ontwikkeld, er hoeft geen verschil te zijn, omdat je allemaal oud bent en wilt genieten van de tijd die nog rest.
© Tekst en foto's Maus Sturmer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten