© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

zaterdag 30 juli 2011

Computerleed 1

Computers zijn geweldig zolang alles loopt, reilt en zeilt. We kunnen er alles mee. Van brieven schrijven tot mailen, van verhaaltjes en nieuws lezen tot zoeken op Internet.  Fotobewerken en websites maken, ga zo maar door. Er is op de computer voor ieder wat wils te doen en te vinden.

Totdat op een dag ineens een minuscuul nulletje of streepje weigert mee te werken. Dan zitten we met de handen in het haar. Ineens werkt niets meer zoals het moet. In eerste instantie zoeken we in alle hoeken en gaten. Voor analfabeten in de computerwereld een onmogelijke zaak. Hulptroepen worden uit alle hoeken en gaten opgeroepen. Wegbrengen naar de winkel is wel het laatste wat we willen. Je bent de computer weken kwijt en weten ons geen raad met onze tijd. Lopen duimen te draaien en ergeren ons dat we geen post meer ontvangen. Geen pps-jes, geen berichten in ‘postvak in’, al is het maar een onbenullig stukje tekst. Want beter dat dan niets meer horen en zien om ons heen.

Erger is het wanneer een virus zijn kop opsteekt. Van kleine storingen tot totaal verdwenen bestanden, geeft een ramp die groter is dan welke andere ramp ook van buitenaf. Hier betreft het jezelf. Je contact met de buitenwereld. Je nieuws en post, niets is wekenlang meer bereikbaar. Want nu moet alles opnieuw geïnstalleerd en vind nog maar eens terug wat je ooit vol vertrouwen aan je computer hebt toevertrouwd zonder aan de gevolgen van een virus te denken. Natuurlijk, je had iedere dag een kopie op de harde schijf kunnen maken. Maar zelfs dat gebeurt niet altijd. Sommigen kopiëren maar eens in de zoveel tijd alles naar de buitenechtelijke schijf, maar anderen vergeten zelfs die veiligheid in te bouwen. Soms vraag ik me af met wie men eigenlijk is getrouwd. Met de computer of met zijn/haar echtgenot(e).

Gelukkig is niet iedereen om me heen verslaafd, maar mocht je wel dat idee hebben, bedenkt dan even dat een relatie zonder computer in de hand ook heel leuk kan zijn. Je ontdekt ineens weer nieuwe dingen aan elkaar. Eens proberen? Wie weet herken je dit ook. Dan is het tijd om na te denken.

© Maus Sturmer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten