Avonturen in de Eysderbeemster 2017-04-04

Op 4 april 2017, zit ik om 9 uur in de auto, op weg naar de Eysderbeemden. Ik was er al vaker geweest, al wist ik toen niet hoe dit natuurgebied heette. De fiets achterop de auto, de fietskar achterin en een zonnetje dat volop schijnt. Alles in aanwezig voor een heerlijke dag.
Eenmaal aangekomen is het even laveren met fiets en fietskar om door het hek te komen. De fietskar mee met de fotospullen en mijn stoeltje. Eten en drinken in de fietstas en nu alleen maar genieten met wat me voor de voeten komt. Over smalle paadjes fietsen met de kar is geen probleem, totdat vlak voor mijn wiel een boomwortel opduikt. Ik kan hem met de fiets nog net ontwijken. De kar moet het ontgelden en kiepert met een smak om. Helaas, wat nieuw was is nu niet nieuw meer. (zie foto). Maar ja, had hij maar geen fietskar moeten worden. Dit soort risico’s loop ik met mijn zin en hang naar avontuur.

Bij een van de uitzichtpunten gekomen neem ik een rustpauze met koffie en een broodje. Een paar Futen glijden over het water. Dat kuifje staat ze enig en de kleuren zijn warm. Rondom staan distels en jonge boomtakken waar ik diverse soorten slakken tegenaan zie zitten. Een grijze Zandbij houdt zich even rustig, zodat ik hem kan fotograferen. Een wesp komt mijn fietstas onderzoeken.

Ik rij terug naar de kruising om een andere weg in te slaan die over een bruggetje leidt. Even sta ik stil te genieten van de rust en stilte. Kwam ik op het eerste rustpunt 2 heren tegen die vertelden het ijsvogeltje te hebben gezien, op dit rustige stuk natuurgebied was werkelijk niemand, dacht ik. Opnieuw worstel ik fiets en kar door een hek heen om mijn steeds smaller wordende pad te vervolgen. Op zoek naar de bevers. Vanuit mijn eerste rustpunt had ik gezien dat bomen waren afgeknaagd. Op gegeven moment kijk ik rechts, in de hoop wat van de Bevers te zien. Zie ik ineens een man omhoog komen uit gebukte houding en met ontbloot bovenlijf. Heeft hij daar zijn behoefte gedaan, vraag ik me af? Maar waarom bloot? Wat later op de middag kom ik hem nog twee keer tegen. De eerste keer weer met bloot bovenlijf, in zijn onderbroek en een tasje in zijn handen. De tweede keer komt hij de parkeerplaats op. Hij stapt in een groene stationcar die geblindeerd is met gordijntjes. Wat ik vermoed laat ik voor wat het is. Leven en laten leven.

Wanneer ik mijn pad vervolg ligt er een boomstam met vertakkingen dwars over het pad. Wat nu? Een verstandige keuze is draaien en teruggaan, echter heel lastig wanneer het pad aan beide zijden is begroeid met braamstruiken. De tweede keuze is veel moeilijker maar wel uitdagend. Fietskar losmaken en fiets er over heen tillen. Hallo, 27 kilo tillen op 75 jarige leeftijd? Het eerste stuk gaat prima tot de kettingkast de boomstam raakt. Ik hoor een brekend geluid en zie een stukje plastic kettingkast door de lucht vliegen. Precies afgebroken op de plek waar de schroef zit. Toch lukt het allemaal, op de kleine schade na. De kar is minder moeilijk. De grote wielen trek ik makkelijk tegen de boom omhoog en voorzichtig weer omlaag. Eigenlijk had ik het allemaal moeten filmen. Helaas niet aan gedacht. Was vast wat plaatjes waard geweest. Na afloop stond ik te hijgen als een oude geit. Even pauze houden op mijn stoeltje, midden op het pad om bij te komen. Op dit soort momenten denk ik wel eens; “Maus je bent 75 waarom maak je het allemaal zo moeilijk en ingewikkeld voor je zelf, blijf op de fietspaden.” Helaas, daar vind ik niet wat ik zoek om mooie foto’s te maken. Terwijl ik zo zit komt op korte afstand een duif voor me zitten en blijft zitten wanneer ik de camera pak. Een oranje vlinder (gehakkelde Aurelia) kruist mijn pad en blijft langs me heen fladderen tot ik afstap. Hij gaat rustig op een blad zitten, zodat ik mooie plaatjes kan maken. Even later ontmoet ik een Oranjetipje. Wanneer ik ben afgestapt en camera in de handen heb is hij verdwenen. Tja, ze zijn niet allemaal even aardig voor me om te wachten tot ik alles bij de hand heb om ze op een plaatje te zetten. Vlak voor de uitgang ontmoet ik nog een Belgisch echtpaar. Ze hebben twee Chiwawa's bij zich. De een is anderhalf jaar , het kleintje 8 weken.
Een heerlijke dag die toch een paar mooie foto’s heeft opgeleverd, al was het object waar ik voor kwam nergens te vinden. Te vroeg in het seizoen, denk ik. Fijne dag allemaal.