.jpg)
De vraag voor mij is steeds
weer wanneer ik de fout in ga, waarom ik toch als mens soms angsten creëer,
terwijl de natuur volledig vertrouwd in wat God voor ons geregeld heeft. Ik
hoef "Zijn" weg alleen maar te volgen en mezelf over te geven. Echter
dat vertrouwen dagelijks te hebben in dat "HIJ" weet wat goed voor
ons is, is het moeilijkste deel van mijn leven. Juist omdat ik het vaker beter
denk te weten. Terwijl op mijn reizen, waar ik me volledig over geef aan zijn
leiding, het allemaal veel beter geregeld is. Over eigenwijs zijn gesproken!!!
Ik weet het allemaal, alleen vind ik de praktijk vaak zo moeilijk. U ook?
Dagtekst van vrijdag
13 februari 2015.
"Het sneeuwklokje dat bloeit tegen het einde van de winter, kondigt de komst van de volgende lente aan. Bekijk het eens: met welke wilskracht, met welke moed beveelt het aan de sneeuw en aan de aarde : "Vooruit, maak plaats, ik wil eruit komen!" En toch is het zo broos, heeft het zulke tere blaadjes, zo fijn dat de minste kleinigheid het kan kwetsen… Maar de aarde en de sneeuw gehoorzamen en laten een doorgang voor het sneeuwklokje dat naar boven klimt en bloeit. Hoe slaagt het erin de aarde te verplichten om een opening te maken? Het bezit een onweerstaanbare kracht in het kleine steeltje dat naar boven komt en zo overleeft het. Want het is altijd de liefde die overwint!
En jij, beschik jij niet over meer middelen dan een sneeuwklokje? Toch wel. Alleen heb je niet voldoende geloof en wilskracht om aan de gebeurtenissen, de moeilijkheden en de beperkingen te zeggen : "Vooruit, ga open, geef mij plaats want ik wil eruit, ik wil de Schepper bewonderen en prijzen!" Indien je volhardt zoals het sneeuwklokje, zul je er altijd in slagen om je te bevrijden en de overwinning te behalen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Het sneeuwklokje dat bloeit tegen het einde van de winter, kondigt de komst van de volgende lente aan. Bekijk het eens: met welke wilskracht, met welke moed beveelt het aan de sneeuw en aan de aarde : "Vooruit, maak plaats, ik wil eruit komen!" En toch is het zo broos, heeft het zulke tere blaadjes, zo fijn dat de minste kleinigheid het kan kwetsen… Maar de aarde en de sneeuw gehoorzamen en laten een doorgang voor het sneeuwklokje dat naar boven klimt en bloeit. Hoe slaagt het erin de aarde te verplichten om een opening te maken? Het bezit een onweerstaanbare kracht in het kleine steeltje dat naar boven komt en zo overleeft het. Want het is altijd de liefde die overwint!
En jij, beschik jij niet over meer middelen dan een sneeuwklokje? Toch wel. Alleen heb je niet voldoende geloof en wilskracht om aan de gebeurtenissen, de moeilijkheden en de beperkingen te zeggen : "Vooruit, ga open, geef mij plaats want ik wil eruit, ik wil de Schepper bewonderen en prijzen!" Indien je volhardt zoals het sneeuwklokje, zul je er altijd in slagen om je te bevrijden en de overwinning te behalen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Waar kies je voor: je gelijk
of je geluk?
uit A Course in Miracles (Ingestuurd door: Petra
Banner, Zoetermeer NL)" Als je huilt
kijk dan diep in je hart
en je zult zien dat je weent
om wat je vreugde heeft gebracht."
Kahlil Gibran
Is het toeval dat ik
gisteren de eerste grote groep sneeuwklokjes ontdekte?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten