Heb jij dat nu ook of herken je dit?: april 2016

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

maandag 18 april 2016

Fietsvakanties-reizen en dagtrips van Maus Sturmer: Het Wormdal 2016-04-18

Fietsvakanties-reizen en dagtrips van Maus Sturmer: Het Wormdal 2016-04-18: Vandaag na vele jaren, met de fiets het spoortje naar het Wormdal overgestoken. Ik was er zeker 5 jaar niet meer geweest. Voorheen was h...

Vogels in park Gravenrode

Vandaag voor het eerst een uurtje gefietst met mijn nieuwe fiets. Wat een heerlijkheid. Hij rijdt stukken lichter en heeft veel meer versnellingen. Wilde eigenlijk gaan kijken naar de Amstel Gold race. Het was echter zo koud en donkere wolken kwamen regelmatig om de hoek kijken, wat maakte dat ik het bij een rondje Erenstein heb gehouden. Toch hier en daar weer geluk gehad met fotograferen. Naast een merel en roodborstje die beiden van hun maaltijd genoten, kwam ik de eerste zeven jongen tegen van een zorgzaam meerkoet echtpaar.

vrijdag 8 april 2016

Dromen waarmaken, een wereldreis met fiets en camper, met het goede doel er aan verbonden

Onderweg naar Rome 2014

Na een jaar van wat lichamelijk gesukkel, voel ik me nu goed genoeg om mijn volgende droom waar te maken. De eerste was de fietsreis naar Santiago. Een droom die Berry en ik al heel vroeg in ons huwelijk hadden. Echter door zijn ziekte en geldgebrek is daar nooit iets van gekomen. Ik moest dus 69 jaar worden voor ik deze droom waar kon maken. Na aankomst in Santiago waren mijn eerste woorden: “de volgende reis wordt naar Rome”. Na drie jaar sparen en geld van sponsoren, die via mijn verhalen en foto’s met me mee reisden, vertrok ik in mijn eentje op 5 augustus 2014. Ik was 72 jaar. (zie mijn blogs onderaan)

Onderweg naar Rome

Nu ben ik 74 en ga mijn volgende droom waar maken. De ballast van de caravan is achter de rug. Voor ik deze van Truus, mijn vriendin, kreeg had ik een droom. De wereld rond met een kleine camper en de fiets. Omdat ik heel sterk in God en Jezus geloof en hun weg wil volgen, wist ik toen de caravan op mijn weg kwam, dat het nog niet de tijd was. Ik genoot een vol jaar van de caravan, de rust en stilte van de Veluwe. Ik zag een andere natuur. Leerde nieuwe, waardevolle mensen kennen die op mijn weg kwamen. Soms zat er een minder prettig persoon tussen. Die ben ik dankbaar, omdat deze mij leerde goed naar mezelf te kijken. De caravan is een maand geleden verkocht en samen met Truus ga ik eerst een kleine vakantie houden. Truus is 83, slecht ter been, maar geestelijk nog heel goed. Zij is een echte Amsterdamse en heeft het hart recht op de tong. Een lieverd die nu mee geniet van haar gedeelte van de opbrengst van de caravan.

Maar wat is nu die droom van mij?

Een reis door de wereld met eventueel kleine camper (voor langere afstanden) en fiets. Mens, dier en natuur ontmoeten. Hun verhalen en geloof in het goede laten zien, vertellen. Fotograferen en filmen. Natuurlijk begrijp ik dat gevaarlijke landen overgeslagen moeten worden. Maar de wereld heeft genoeg landen waar het veilig reizen is. Denk nu niet “wat moet een vrouw alleen, dat is veel te gevaarlijk?” Mijn motto is, dat wanneer mij wat moet gebeuren, dat ook thuis zal gebeuren. Wanneer het mijn tijd is om te gaan, dan liever onderweg.

Terug naar wat nodig is. Allereerst was het belangrijk dat ik een nieuwe elektrische fiets zou krijgen. Een fiets met meer mogelijkheden en vooral meer versnellingen. Zou mijn oude en vertrouwde Giant het niet meer aan kunnen, vroeg ik mij af. Ik denk het zeker wel. Toch kleven daar wat bezwaren aan die ik onder ogen moest zien. Hij is door de twee batterijen, vergeleken bij de nieuwe fietsen, te zwaar geworden. De nieuwere fietsen hebben meer versnellingen waardoor ik beter een berg op kan komen. Zeker met de reis voor ogen heb ik ingezien dat mijn fiets voor de reis die ik wil maken, niet meer geschikt is. Met pijn in mijn hart neem ik dus afscheid van mijn vertrouwde maatje en heb hem te koop gezet. Met zijn anderhalf jaar oude motor en de twee, opnieuw gevulde batterijen, kan iemand daar nog vele jaren plezier van hebben. Per dag kan hij altijd nog zo’n honderd tot honderd tien km. rijden.

Ook de fiets heeft af en toe een pauze nodig

Na veel onderzoek, wikken en wegen is het besluit genomen. De nieuwe fiets wordt een Batavus Mont Blanc Easy met een 500 watt accu en 20 versnellingen. Ik kan er met gemak de hoogste berg

mee op fietsen, zelfs wanneer je 74 bent. Om het geld bij elkaar te krijgen voor de fiets ben ik van alles aan het verkopen wat ik eigenlijk nooit meer gebruikte of gewoon niet meer nodig hebt. Naarmate je ouder wordt worden dingen een ballast. Vooral wanneer de tijd komt dat je er niet meer bent en je kinderen straks alles naar de stort moeten brengen. Juist op deze leeftijd, nu je je nog goed genoeg bent om je dromen waar te maken, moet je een weg zien te vinden om die droom te bereiken. Daar is veel geld voor nodig. Toch weet ik dat ik dit jaar nog op reis ga. Hoe? Ik heb nu nog geen flauw idee. Mijn geloof zegt dat er vanuit het universum aan wordt gewerkt. Dat ik hulp krijg. Dat de mogelijkheid zich voordoet om te laten zien wat je als oudere nog allemaal kunt beleven en te vertellen hebt. Een voorbeeld zijn om oud en jong te stimuleren. Om dromen waar te maken in je leven. Vindingrijk te zijn en je leven tot één groot feest te maken. Ieder mens krijgt een pakketje mee in het leven, maar ook de mogelijkheid er bij inbegrepen dat naast alle verdriet en pijn en nog feestelijke mogelijkheden zijn. Jij zelf het leven waar moet maken.

Droomreis met doel

2011 Op weg naar Santiago

waar ik een apart plaatje aan wil hangen. Er is geld nodig, veel geld. Niet alleen om de reis te maken zoek ik sponsors, maar nog meer om het einddoel te bereiken. Berry is overleden aan de ziekte van Hodgkin. Destijds nog niet te genezen. Nu zijn de resultaten zo ver dat je goede levenskansen hebt. Mijn doel is niet alleen de reis te maken, maar er tevens dit doel aan te verbinden. Dat hier veel sponsoren voor nodig zijn is begrijpelijk. Ik doe er zelf ook van alles aan om zoveel mogelijk geld te verzamelen. Verkoop al het overbodige in huis. Hoop mijn foto’s en kaarten met spreuken en mijn verhalen te kunnen verkopen voor het goede doel. Komende maanden laat ik u hierover nog veel meer horen op Facebook en eventuele andere kanalen.
Deze droomreis heeft nog een doel,

http://romeopdeelektrischefiets.blogspot.nl/