© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

donderdag 18 februari 2016

Voor ieder die vandaag dit leest: Geniet van elke dag met een lach


Bedenk dat de pijn en zorg van een ander altijd erger is en je nooit zou willen ruilen. Er blijven dagen dat ik nauwelijks kan lopen en zitten van de pijn maar ik kan mij nog bewegen. Ik kan nog een heleboel wel en op een dag komt men er achter waar de pijn wel vandaan komt. Men vermoedt nu een hernia, maar moet het allemaal nog definitief bevestigen. Tot dan regel ik het met pijnbestrijders, die me in ieder geval een uurtje pijnvrij houden.

Toch ben en blijf ik een gelukkig mens die dankbaar is met zichzelf, haar kinderen en kleinkinderen. Die gisteren op de verjaardag van haar kleindochter was en al zat ik steeds op de stoel te draaien omdat ik niet wist hoe ik moest zitten, ik was er wèl. Ik kon genieten van haar mooie toetjes, van mijn dochters, schoondochter en kleinkinderen. Dus ben ik de rijkste vrouw van de wereld, die nog het belangrijkste in haar leven heeft, mensen om haar heen. Natuurlijk is er hier ook weleens wat, maar is dat erg? Welnee, stap er overheen en ga samen door. Er komt een dag dat ik er niet meer zal zijn en dat zij weten dat ik toch van alles heb genoten op deze wereld, het meeste van hen die mij lief zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten