Dierentuin Overloon, een logeerpartij, uitslag hartspecialist en ziekte van Lyme met eindelijk onderzoeken

Achter glas gefotografeerd, zie ook de filmpjes op YouTube

Afgelopen zaterdag met mijn jongste dochter en haar gezin naar de dierentuin te Overloon geweest. Een heerlijke dag gehad. De kleindochter had een gekneusde knie en we hadden haar in een rolstoel gezet. Op gegeven moment wil ze een foto maken van de apen die bij een grote vijver zaten. Ze staat op uit de rolstoel, zakt door haar voet en horen we de kleinzoon roepen; "waar is je telefoon gebleven". Onderwijl had mijn dochter een grote plons gehoord en dacht dat het een kikker was. Mijn kleindochter had haar telefoon in haar hand en door de schrik van de pijn was deze met een plons in de vijver gevallen. Voor mijn kleindochter minder leuk, maar wij hebben dubbel gelegen van de lach. Gekheid was niet van de lucht over de telefoontjes en sms'jes, die niet anders beantwoord konden worden dan met blub, blub.

Heb al 5 filmpjes op Youtube gezet. Dieren zijn heerlijk om te filmen en fotograferen. Een aantal van de foto's zet ik hieronder. Zondag was daarentegen een moeilijke dag voor me, met een aantal herinneringen die ik weer even moest verwerken.

Maandagmiddag naar Fransien. Minouche, een van de twee katten, moest naar de dierenarts. Omdat ik vanmorgen vroeg al in het ziekenhuis van Sittard moest zijn, ben ik bij haar blijven slapen. Normaal doe ik in een vreemd bed geen oog dicht, Maar net als een paar weken geleden, slaap ik er als een roos. Heel even komt 's nachts één van twee katten nieuwsgierig over mijn bed geslopen. In eerste instantie realiseerde ik me niet wie er nu tegen mijn been aanleunde, tot het doordrong waar ik was. Rond zeven uur sluip ik van mijn kamer naar de woonkamer, opdat Fransien niet wakker wordt van me, want ook haar slaapkamerdeur staat open. Wat is het toch gezellig om 's morgens samen koffie te drinken en te ontbijten. Op dit soort kostbare momenten realiseer je je weer wat je eigenlijk mist. Iemand waar je mee kan lachen en huilen en dat kunnen we samen heel goed. Wat dat aangaat heb ik een aantal kostbare vriendinnen en vrienden om me heen.

Met mijn vriendin in Groningen gaat het volgens haar zeggen goed, met goede en minder goede dagen. Iemand verliezen waar je zoveel van houd is het zwaarste wat er is. Ik weet er alles van. Ze is heel flink en ik heb veel respect voor haar.

De uitslag van de hartspecialist was perfect. Zit ver boven het gemiddelde qua conditie, waar ik best trots op ben. Hij heeft me nu doorverwezen naar een arts in Brunssum. Zij is onder andere gespecialiseerd in de ziekte van Lyme. We komen dus dichterbij. Echter de bloedverdunners moet ik voorlopig toch blijven gebruiken.

Vanmorgen een artikel op Facebook en mijn Blogs geplaatst over Honig met kaneel, dat allerlei ziektes kan helpen verbeteren en/of genezen. Ben daar in ieder geval vandaag mee begonnen. Baat het niet, het schaadt ook niet, denk ik dan.