Rondje fietsen vandaag in Landgraaf-Brunssum-Merkelbeek-Schinveldse bossen en een stukje Duitsland 41 km.

Wat een heerlijk begin van de dag. Je wordt wakker, de zon schijnt en je weet dat de fiets, net als ik ernaar verlangt om de natuur in te gaan. Klinkt dat gek? Nee hoor. In elk stuk wat in ons leven is komen dingen voort uit de natuur. Metaal, waarvan een fiets ook een stukje met zich meedraagt, komt uit onze aarde en leeft op een of andere manier, al kan ik dit niet precies uitleggen, ik voel het zo. Ook mijn auto geef ik vaak een complimentje dat ik blij ben met hem of haar. Zo ook mijn fiets.

En natuurlijk bedank ik iedereen hierboven die het weer mogelijk maakt om er op uit te trekken met dit mooie weer. Te genieten van de natuur. En wie weet wie en wat voor ontmoetingen ik vandaag weer tegen het lijf loop. Fijne dag allemaal. Geniet van alles wat je vandaag te zien, te horen of te voelen krijgt, dat ga ik nu ook doen. tot vanavond.

Om half vier terug van een heerlijke fietstocht over Brunssum, Merkelbeek. Via de Schinveldse bossen over Duitsland weer terug naar Landgraaf. 41 km. gefietst en voel me heerlijk, afgezien van af en toe wat

hoofdpijn, maar dan weet ik dat ik even rust moet nemen met een paracetamol. Het stoeltje achterop de fiets heeft weer diverse keren dienst gedaan vandaag. Gisteren een thermoskan gekocht en onderweg mijn eigen koffie gedronken. Er zijn weer mooie plaatjes geschoten, waaronder heel ver weg, maar toch bereikbaar voor de telelens zelfs een bij die uit de grond kruipt en twee vogelsoorten. Volgens mij is de een zelfs een jonge Vlaamse Gaai. Vandaag ook eens twee zelfportretten gemaakt met de andere camera. Begon de morgen dik aangekleed, rond half één werd het zo lekker buiten dat de korte broek tevoorschijn kon komen. Gelukkig zijn de melkwitte benen, die iedere winter weer tevoorschijn komen, al een beetje gekleurd.

Dagtekst van zondag 9 maart 2014.

"Liefde kenmerkt zich door het vermogen om onophoudelijk iets nieuws te ontdekken in de natuur en in de mensen. Twee mensen die van elkaar houden zien elkaar spontaan als nieuw, zij zijn verrukt over elkaar en worden elkaar niet moe. Zij hebben iedere dag de indruk dat zij elkaar voor het eerst ontmoeten. Maar als het moment komt dat zij elkaar om wat voor reden ook niet langer liefhebben, doen monotonie en verveling hun intrede. Zij worden elkaar moe en gaan op zoek naar een nieuwe liefde… om iedere dag weer in verrukking te kunnen zijn. Inderdaad, liefde
kijkt met heel bijzondere ogen. Daarom zal ook de natuur, indien je van haar houdt, jou steeds als nieuw toeschijnen. Je gaat ’s ochtends de zonsopgang bijwonen: ogenschijnlijk is het altijd dezelfde vuurbol die je voor je ziet; maar wanneer je van de zon houdt, zal je iedere

ochtend het gevoel hebben dat je haar voor de eerste keer ziet en zal je er ook een nieuw licht, nieuwe warmte en nieuwe energieën van ontvangen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov