© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

vrijdag 14 maart 2014

Het kompas van jouw leven heb je zelf in handen, je hoeft het alleen maar te volgen


Het woord uniek zijn, maakt dat wij net iets anders zijn dan een ander. Maar is in wezen niet ieder mens uniek, ook al lijkt dat niet zo? Zou jij willen zijn zoals je buurman of buurvrouw? Nee toch? Je hebt er vast wel dingen op aan te merken. Andersom geldt dat net zo. Dus willen we geen eenheidsworsten zijn. En toch............., heeft menigeen commentaar op anderen en maakt bezwaren op wat we doen. Is het niet in het groot, dan is het wel in het klein met geklets en geroddel over elkaar. Commentaar op hoe een ander zich kleed, zich gedraagt, noem maar op. Duizenden redenen zijn er om iets over anderen te zeggen. In het groot in het klein, goed- of kwaadaardig. Geen mens is een uitzondering hierin.

Zouden we echt willen dat we allemaal hetzelfde deden of ons gedroegen zoals u of ik? Ik moet er niet aan denken dat er een kopie van mij rond zou lopen. Zou het dood eng vinden. Want die kopie laat niet alleen mijn mooie kanten zien, die er best in grote mate zijn, maar ook mijn minder mooie kantjes. Dat is toch echt niet wat ik zou willen. Ik ken mijn minder mooie eigenschappen veel te goed. Tot een half jaar geleden kende ik die zelfs beter dan mijn goede eigenschappen. Gelukkig ben ik sinds die tijd gaan beseffen hoeveel mooie eigenschappen ik heb. En iemand daar op neerkijkt of daar commentaar op heeft, om welke reden dan ook, zit met een probleem. Ik kijk alleen maar naar die persoon of schrijf er zonder namen te noemen een verhaal over. Kijk dwars door hem of haar heen en zie de jaloezie en lelijke kantjes, waardoor de ander mij niet gunt mezelf te mogen zijn.

Voorheen kroop of liep ik liever weg voor de lelijke kantjes van de ander. Nu loop ik ze tegemoet. Kijk meewarig naar die persoon en bedenk dan dat hij of zij nog veel moeten leren over zichzelf om een beter mens te worden. Voor mij hoeft die ander niet te veranderen in een mooier mens. Ze zouden het zichzelf mogen gunnen. Ik zeg niet eens moeten, omdat het dan geen keuze is. Soms wordt die les weer door anderen aan die persoon geleerd. Ik vind het zelf geweldig te ervaren dat mijn tekortkomingen er mogen zijn. Dat ik ze kan accepteren en hoef daarvoor echt geen ander te beschimpen of pijn te doen. Ik mag gewoon mezelf zijn. Mag u dat ook van uzelf? Het is een prachtige ervaring. Anderen pijn doen is een zinloze daad, omdat je daarmee jezelf ook pijn doet. Het komt altijd weer bij jezelf terecht. Dat leert het leven je wel. Hoewel? Eerlijkheidshalve? Er is best één persoon bij die ik eens heerlijk een paar flinke schoppen letterlijk onder zijn ballen zou willen geven, wat zoveel pijn doet dat hij een tijdje geen gebruik van zijn gereedschap kan maken. Inwendig zit ik te lachen alleen al bij het idee. Geloof me, heel soms zou het ook weleens fijn zijn als je je gevoel zou mogen uiten, het kan zo veel opluchting geven. Nu kroppen we het op. Ben ik daardoor een slechter mens? Misschien wel, misschien niet. Daar mag jij nu over oordelen, zonder te veroordelen. Het is een heerlijk gevoel, omdat ik er zo lekker in alle eerlijkheid over kan schrijven op papier. Maar goed. Zei God niet dat we geen kwaad met kwaad moeten vergelden? Helaas, dan doe ik het maar in gedachten, of zou Hij hiermee ook mijn beetje boosaardige gedachten bedoelen? Welnu, terwijl ik dit schrijf, heb ik die schoppen zo hard gegeven zodat hij even niet kan lopen van de pijn. Ik er plezier in had en in mijn gedachten nu netjes God om vergeving vraag, voor mijn boosaardige gedachten. Zou hij me vergeven, denk je? Zo niet, dan moet ik nog een extra  gebedje opzeggen. Ik denk dat het allemaal wel goed komt met me. Voor de rest ben ik een vreedzaam en best aardig mens, die iedereen het allerbeste gunt.

We zijn geen van allen God. Hebben mooie en minder mooie kantjes. Maar bedenk dat jij die ander niet behoeft te zijn en die ander niet zoals jij bent. We zijn gelijken, zonder gelijk te zijn. Vaar je eigen kompas. Bekijk wat je wilt veranderen en wat niet. Ik heb afgelopen half jaar geleerd op mezelf te vertrouwen, dat ik mag zijn wie ik ben en geen mens kan mij dat ooit meer afnemen. Flexibel zijn mag, maar je steeds in andere richtingen te laten drijven die jij in je hart niet wilt, dat krijgt geen mens meer voor elkaar. Ik kies mijn eigen vriendschappen die soms kort, maar meestal heel lang met mij mee lopen. Er zijn ook mensen die ik voor geen goud meer in mijn leven toe zal laten. Ook die keuze is goed voor mij.

Kijk naar de natuur. Hoe fout het in het leven ook mag gaan, ze krijgt iedere dag weer de gelegenheid opnieuw op te staan. Bomen die na een brand opnieuw gaan groeien, bloemen die ieder jaar opnieuw bloeien. Zo is het ook met ons mensen. Iedere nieuwe dag kunnen we leren iets met onszelf te doen. Onszelf een beter mens te voelen en alles te gunnen wat goed is. Als je iedere ochtend vraagt, of je nu gelovig bent of niet, "geef mij vandaag alle goede dingen die ik nodig heb", dan krijg je het ook. Oké, ik vroeg niet om een Tia en was hij ergens goed voor? Ja, hij hoorde bij de afsluiting van een voor mij zeer stressvolle en slechte periode. Juist nu ik helemaal tot rust was gekomen gebeurde dit. Het was een waarschuwing om nog beter voor mezelf te zorgen. Niet alleen lichamelijk door ook eens te koken voor mezelf, maar vooral geestelijk heeft het me rijker gemaakt. Ik weet nu welke keuzes ik voor de rest van mijn leven wel of niet wil maken. Dat wil niet zeggen dat ik geen fouten meer zal maken, maar ze zijn te overzien. Ik bepaal wat goed of slecht is voor mezelf en daar gaat het om. Dus wil je volgende keer iets zeggen over mij of over een ander, dat minder mooi is, kijk dan even in je eigen spiegel en kijk of daar een klein stukje jaloezie zit. Ineens weet je dan dat je mij of die ander niet zou willen zijn, maar jezelf wilt zijn. Mooi, aantrekkelijk, helemaal zoals je bent. Met goede en minder goede eigenschappen, waar je altijd aan kunt werken. Dat is het grootste compliment dat je aan jezelf kunt geven. Ik werk nog iedere dag aan mezelf en ben trots op wie ik ben geworden. Dat is wat ik ieder mens gun. Geen jaloezie, maar trots zijn op jezelf. Dat verdienen we allemaal. Maus
Wilt u commentaar geven op dit bericht, klik dan op reacties en schrijf neer hoe u er over denkt.
Alle reacties zijn welkom.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten