© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

zaterdag 8 maart 2014

2014-03-08 Fietstocht Landgraaf - Hulsberg 40 km.


Het was nog fris, vroeg in de morgen, wanneer ik naar Ikea rij voor een dubbel ontbijtje. Eén om op te eten en één voor onderweg. Het is nog koud en moet de handschoenen aan. Mijn spijkerbroek over de fietsbroek en twee truien onder mijn fietsjack. Tijdens de rit, dwars door de velden verdwijnt het ene na het andere kledingstuk in de fietstassen.  Uiteindelijk blijft de fietsbroek en een vest over. Ik ontdek een prachtig pad vanaf Swier waar de weg naar rechts buigt, rij ik rechtdoor. Het eindigt in Retersbeek, helaas bij een grote steile trap. Daar kan ik alleen niet af met de fiets. Aan de overkant ligt een boerderij. Uiteindelijk besluit ik toch maar hulp te vragen. De vrouw des huizes zegt dat wij geen mannen nodig hebben en dit samen kunnen. Het klikt zo leuk dat we minstens een uur samen blijven praten. Zij is niet de vrouw, maar al 6 jaar de vriendin van de boer. Vanaf het eerste moment klikte het tussen hen. Ze verteld over haar lievelingskoe, die nu in de wei ligt, gewond aan haar poot, mag zij van het zonnetje genieten. De andere koeien liggen nog in de stal en kijken met jaloerse blik naar buiten. Met dit weer willen ook zij dartelen door het gras. Zij moeten nog even wachten, eerst moet de mest over het land, Pas 14 dagen daarna mogen ook zij genieten van het zonnetje.

 
Na een uur samen gekletst te hebben, besluit ik verder te rijden. Onderweg kom ik genoeg buizerds tegen, die ik probeer op de foto te krijgen. Jammer de telelens is niet sterk genoeg, maar het kijken naar het spel met elkaar is al een plezier. Hier en daar zijn er kleine plekjes om toch een mooie foto te maken, ondanks dat het allemaal nog saai is in de natuur. De knoppen beginnen te groeien, maar juist die tere blaadjes als ze opengaan ontbreken grotendeels.  

Om half vier in de middag ben ik thuis. 40 km en een paar meter heb ik afgelegd. Voel het echt wel, was een beetje te veel, maar de voldoening dat het steeds beter gaat, maakt alles goed. Even rust genomen lekker gedoucht en besloten toch een uurtje te gaan dansen. Al is het maar om samen met mijn vrienden en kennissen te genieten. 

De hele groep is vanavond compleet. Heb gedanst maar vooral gelachen. Toch voel ik na anderhalf uur dat de bloeddruk omhoog schiet. Probeer buiten af te koelen en met een paar paracetamol, de hoofdpijn weg te drukken.  Het helpt niet. Tegen Kwart voor elf weet ik dat het gedaan is. Al met al een heerlijke dag met veel plezier, genieten en mooie foto's. Wat ben ik toch rijk met zoveel lieve mensen om me heen. Slaap lekker allemaal, Maus

Geen opmerkingen:

Een reactie posten