Mijn drie zwerfkatten

 

Al jaren kwam een zwarte kat met witte vlekken in mijn tuin om zijn behoefte doen. Wanneer ik het zag joeg ik hem weg. Een groter probleem voor mij was dat hij steeds in mijn vogelhoek zat te loeren op een prooi. Afgelopen winter waren er dagen dat het min vijftien graden was. Dus kocht ik wat blikvoer en brokjes en gaf hem eten. Wel met de opdracht dat hij geen vogeltjes meer mocht vangen. Het was alsof hij het begreep. Vanaf die dag werd er geen behoefte meer achtergelaten in mijn tuin en de vogelhoek werd alleen 's nachts bezocht om af en toe een brutaal muisje te vangen, welke zo brutaal was om ook wat voer te halen. Gelukkig zag ik dat niet. De zwart witte kat was gelukkig met deze regeling en ik ook. Naarmate hij langere tijd eten kreeg werd hij brutaler. Nu duikt hij zelfs onder het zeil door mijn serre in en zit net zolang te mauwen tot ik het bakje eten kom vullen. Geef ik een dag alleen brokjes, wordt er minder naar gekeken dan wanneer de brokjes vermengd zijn met vlees.

Totdat deze zomer een pikzwarte kat kwam aanlopen, kon ik het rustig accepteren om voor één kat voer neer te zetten. Vermoedelijk was de zwarte op straat gezet wegens vakantie. Deze was al brutaler. Eigende zich mijn stoelen toe, zodat ik mijn zitkussens er af moest halen als ik wegging. Pakte een oud kussen voor één stoel, waar hij het meeste op ging liggen en vanaf die dag kwam hij dagelijks eten. Nestelde zich in mijn serre en lag daar de hele dag te slapen. Alleen om ergens anders zijn behoefte te doen verdween hij. De zwarte liet zich aaien en kriebelen en genoot ervan als ik even bij hem was. Oh oh was het daar maar bij gebleven, maar helaas.

Main Coon is zijn ras

Veertien dagen later kwam een grijze langharige kat mijn tuin binnenlopen. Inmiddels weet ik dat het een Main Coone kater is. Zouden katten ook een telefoon hebben en doorgeven dat hier iets te halen is? Is deze kat misschien ook op straat gezet? Geen idee. Misschien kon men het niet meer betalen of was vakantie belangrijker dan het dier. Een derde mogelijkheid is dat hij gewoon is weggelopen. Wat nu? Ik kon moeilijk zeggen dat hij niet mee mocht eten. Inmiddels was het van één portie al drie geworden. En dat terwijl ik totaal niets van katten moet hebben. Bovendien wil ik geen dieren. Het is duur en als de dierenarts nodig is, zou ik niet weten waar ik de financiën vandaan moet halen. De zwart-witte kat kwam en komt nog steeds alleen om te eten. Verder zie ik hem niet. De zwarte kat komt met vlagen hier in de serre slapen en dagelijks zijn portie eten verorberen.

De Grijze maakte het veel bonter. Mijnheer wenst iedere keer aangehaald te worden als ik mijn gezicht laat zien. Is het eigenlijk wel een mijnheer. Heel zeker ben ik daar niet van. Hij wil constant mijn huis in, terwijl ik dat beslist niet wil. Ik vind katten vlooienbakken. Zeker sinds ik ooit een vlooienplaag in onze caravan had meegemaakt door onze toenmalige kat. We waren na onze vakantie veertien dagen niet meer geweest. Op de dag dat we kwamen deed ik de deur van de caravan open en werd letterlijk van alle kanten besprongen. Ik gilde het uit van paniek. Berry, mijn overleden man, greep me beet en sleurde me naar de douche, waar hij me met kleren en al onder zette. Ik was nauwelijks meer aanspreekbaar en tot niets in staat. Een lichte shock. Terwijl ik later naar het dorp reed om alles te kopen wat anti vlo was. ruimde Berry de caravan leeg en spoot bij terugkomst alle hoeken en gaten vol met anti vlooienplaag. Sindsdien heb ik gezworen nooit meer één kat te nemen in mijn leven.

Helaas. je ziet, ik heb niets te zeggen. Drie katten, waarvan één de meest opdringerige is, hebben zich letterlijk aan me opgedrongen. Was mijn hart hier nu maar tegen bestand! Helaas, niet dus. De grijze weet me steeds weer te paaien. Begint te mauwen als hij me ziet en ik wilde dat ik begreep wat hij van me wilde. Inmiddels heb ik afgelopen week voor de zekerheid maar vlooienspul gekocht en een wormkuur, want hij werd steeds magerder. Moest het zelf leegspuiten in zijn nek en de wormkuur letterlijk zijn keel inwerken. De spullen waren al duur genoeg. Omdat hij steeds met zijn pootjes mijn tuinstoelen zat te bewerken, heb ik uit armoe maar een krabpaal erbij genomen, die hij gelukkig gelijk tot zijn eigendom maakte. Dan maar even rood staan, komt vanzelf wel weer goed. Het zachte rustbakje en een luxe lig plank kijken beiden boven de vensterbank uit, zodat ik me niet kan bewegen of hij loert door het raam naar binnen en begint te mauwen. Nu loop ik in grote boog mijn raam voorbij. Zou hij ogen in zijn rug hebben, het helpt niets.

En hoe moet het nu als ik eens een paar dagen weg moet? Mijn lieve buurman zorgt er al voor dat het in de vogelhoek aan niets ontbreekt. Moet ik hem nu ook nog gaan vragen drie katten te verzorgen? Is veel gevraagd hoor. Naar het asiel brengen dan? Ook een optie, maar dat had ik gelijk moeten doen. Heb wel via de website van de dierenbescherming om hulp gevraagd, maar nooit één reactie teruggekregen. Wel werd gevraagd of ik 15 euro per kat wilde betalen. Nee dus. Ik heb niet gevraagd of de katten kwamen. Ze hebben zichzelf uitgenodigd en mij vast iets te zeggen, al weet ik nu nog niet wat. Dus kan ik na het volgen van de cursus 'praten met dieren' binnenkort met ze praten, althans daar ga ik vanuit. De Transcendente Meditatie techniek zal hierbij vast helpen. Ik kan toch ook met overledenen praten? Met de kraai en ooit met een overleden hondje, die een boodschap had voor haar baasje is het ook gelukt.

De twee zwarte katten heb ik inmiddels geleerd dat zij voor de drempel van de keukendeur moeten wachten. Zij houden zich daar netjes aan. Maar de grijze? Echt niet. Waant zich hier als een groot grondbezitter mijn serre toe. Probeert daarnaast toch steeds weer binnen te komen, als ik even niet oplet. Ik kan toch moeilijk mijn tuindeuren dicht houden? Uiteindelijk heb ik maar besloten dat ik naar een cursus 'spreken met dieren' ga. Het is me ooit één keer gelukt om midden in de nacht contact te krijgen met een kraai, dus dit moet voor mij te leren zijn. Ik wil weten waarom juist die grijze kat mij heeft uitgezocht. Wat heeft hij te vertellen? Spreken met dieren gaat via beelden. Nu kan ik best goed visualiseren, al kost het me moeite om een aantal woorden in beelden om te zetten. Afijn, daar is de cursus voor. Ik wil nog steeds geen kat in huis. De serre mogen ze inmiddels hun woonkamer noemen en daar blijft het bij. Dat kan ik overzien. Evenals het aantal zwervers en ik mag echt hopen dat het hierbij blijft. Of zouden ze alle drie hun telefoonlijntje hebben uitgezet dat hier eten is te vinden? Ik mag toch hopen van niet.  

Als ik hieronder het verhaal van de Omraam lees, bevestigd deze dat dieren je iets te zeggen hebben. Laten we hopen dat ik na de cursus begrijp waarom ze juist mij en mijn tuin hebben gekozen en vooral van de grijze kat hoop ik te weten te komen wat zijn doel en reden was. Wie weet wat ik allemaal te weten kom. Ik hou u op de hoogte. Maus

Dagtekst van woensdag 6 november 2013

"Ook al schenken wij niet zoveel aandacht aan hen, toch maken de dieren deel uit van ons leven en sommigen van hen leiden naast ons een bestaan waar wij veel van zouden kunnen leren. Je zegt iets tegen een dier en het doet alsof het jou niet begrijpt; in feite kan het je heel goed begrijpen, maar alleen wanneer het hem uitkomt. Wij weten niet wat er in het hoofd van de dieren omgaat, maar misschien weten zij beter wat er in het onze omgaat. Wij begrijpen ze niet, zij zijn als raadsels voor ons, maar zij begrijpen ons wel, of juister gezegd: zij voelen ons. Nu en dan, wanneer wij de blik van bepaalde dieren proberen te vangen, hebben wij de indruk dat zij iets voor ons verbergen. Vanwaar die indruk? Omdat zij in werkelijkheid bewoond worden door astrale entiteiten die ons via hun ogen observeren.
Inderdaad, andere levende, intelligente wezens kunnen naar ons kijken door de ogen van een hond, een kat of een paard… Dat is wat ons soms die vreemde gewaarwording geeft dat zij meer zijn dan een eenvoudig dier. Wat wij in hun ogen zien, is de blik van deze entiteiten die wij ontmoeten."
Omraam Mikhaël Aïvanhov