Ik heb geen tijd

  Vrijwel iedereen gebruikt die smoes af en toe of heel vaak als excuus. We gebruiken hem beslist niet als het om leuke dingen gaat, die in onze kraam te pas komen. Dus ga ik onderstaande les maar weer ter harte nemen, want inderdaad merk ik de laatste tijd dat mijn lach een beetje aan het verdwijnen is, ik aan slapeloosheid lijd, soms moe en prikkelbaar ben.
Zoals de omraam onderaan schrijft, is het werkelijk in de praktijk. Men heeft geen tijd meer voor elkaar, geen tijd om eens rustig te genieten van de dingen om ons heen. Als we eerlijk naar onszelf kijken wordt het ook vaak als smoes gebruikt wanneer men ergens geen zin in heeft.

Hoewel ik gisteren een prachtige dag heb doorgebracht bij vrienden, mooie boodschappen door kreeg via een kaartlegging, plus een heerlijke Reikibehandeling, is het opnieuw een slapeloze nacht, de derde op rij. Plus nog eens volle maan, waar ik altijd last van heb. Jammer die mooie en positieve boodschappen houden me echt uit mijn slaap en hebben sterk de overhand. Toch voelt het niet echt negatief aan, zo zonder slaap. Het is alleen overdag vermoeiend, want dan komt de inzinking. Bovendien wil ik beslist van de dag geen nacht maken.  

Terug naar de omraam. Meditatie. Ik zou willen dat ik het goed kon. Samen in een groep lukt het nog wel, maar alleen thuis kan ik me zelden concentreren. Ben door het minste geringste afgeleid en mijn hersens hebben geen seconde rust en stilte in zich. Ze malen en malen. Herkent u dit ook? Heel vervelend, want het gaat dag en nacht door. Heb ik veel om over te piekeren? Natuurlijk, er zijn heel veel onderwerpen die me bezig houden. Sommige gedachten zijn fijn, anderen verdrietig. Het leven geeft en neemt en dat blijft in die hersencellen doorwerken, waardoor we het meestal nog een graadje erger maken. Je zou toch zeggen dat als je tijd hebt om te piekeren, je die tijd om kunt zetten in positieve gedachten, gebeden of oefeningen. Waarom doen wij als mens vaker het minst goede voor onszelf? En dat terwijl we weten dat het anders kan. Zijn dat die donkere kanten in ons, die de overhand krijgen? Het duiveltje op onze schouder die het vaker wil winnen van het engeltje op onze andere schouder?  

Als ik ga fietsen of zomaar de auto pak, dan zeg ik altijd tegen de engeltjes; 'wijs me de weg maar waar ik heen moet'. Het werkt altijd. Er gebeurt iets leuks, of ik krijg een prachtig onderwerp voor mijn lens. Ontmoet mensen onderweg, of ik kom ergens zomaar bij een gebeuren langs, waar ik iets van meekrijg. Dit overkomt me als ik alles over durf te geven. Zo'n dag is een cadeautje. Waarom geef ik het niet over als ik niet kan slapen of als ik het moeilijk heb, terwijl ik weet dat ik het alleen maar over hoef te geven. Ik vraag gewoon Aan God om mijn pijn, verdriet of slapeloosheid in zijn handen te nemen en binnen tien minuten voel ik mij een totaal ander mens. Gek hè dat ik daar nu pas weer aan denk, terwijl ik het verhaaltje van de omraam lees en zit te schrijven. Nu, dan maak ik het ook niet langer. Ik ga me overgeven aan de engelen en aan Hem, die boven alles staat. Want ik geloof in God, maar u misschien in Allah, Boeddha, een totempaal of in niets. Alles is goed. Ik ben er van overtuigd dat ieder van ons weet dat er iets hogers boven ons staat, wat dat voor u dan ook mag zijn. Alles is goed. Welterusten. Hoewel, het is inmiddels half zeven in de morgen is, dus voor zo, gezond weer op. Maus 

Dagtekst van zaterdag 19 oktober 2013

"Zeg niet dat je geen tijd genoeg hebt om aan spirituele oefeningen te besteden, omdat je ‘s morgens naar je werk moet en vóór die tijd nog heel veel dingen moet doen, en wanneer je
‘s avonds thuiskomt idem dito… Want dan zal ik je antwoorden dat wanneer je geen tijd hebt om in de harmonie en het licht te zijn, je altijd voldoende tijd zult hebben om in onrust, wanorde en duisternis te verkeren. Eén ding dat zeker voorkomt in het leven, is dat men verdrietig, zwak en ontmoedigd is; en iets wat minder zeker is, dat men gelukkig, sterk en sereen is. Hoe komt dat? Door dat zinnetje dat iedereen graag in de mond neemt: ‘Ik heb geen tijd!’ Dat is een gemakkelijke manier om luiheid en gebrek aan initiatief te rechtvaardigen. Geen tijd om je te concentreren, te mediteren, te bidden, oefeningen te doen om weerbaarder en verlichter te worden? Wat voor toekomst bereid je jezelf op deze manier?"
Omraam Mikhaël Aïvanhov