Zwerfkatten in mijn tuin

Naast vlinders, vogels, bijen en andere diersoorten die regelmatig mijn tuin verrijken (zie mijn filmpjes op YuTube; http://www.youtube.com/user/kabouter538?feature=watch), heb ik sinds enige tijd drie zwerfkatten in mijn tuin rondlopen, die aan zijn komen waaien en om eten bedelen. Echter ze worden steeds brutaler en eigenen zich zelfs mijn huis toe, iets waar ik beslist op tegen ben. Bij thuiskomst van het dansen, ontdekte ik een zwarte kat in mijn kamer, die prinsheerlijk op een van mijn stoelen lag te slapen. Ik had niet eens gemerkt dat hij of is het een zij, mijn huis was binnengeslopen. Gelukkig was mijn slaapkamer dicht, anders had ik hem misschien wel op mijn bed teruggevonden. Nu lag hij op mijn stoel aan de tafel. Omdat daar een extra kussen op ligt had hij juist deze uitgekozen. De stoelen zijn net iets te laag voor mij om aan tafel te zitten en wordt dus opgehoogd met een hoofdkussen, welke mijnheer of mevrouw kat zich had toegeëigend.
Naast vlinders, vogels, bijen en andere diersoorten die regelmatig mijn tuin verrijken (zie mijn filmpjes op YuTube;

Van de winter was het op gegeven moment min 15 graden buiten en besloot ik eten te geven aan een wit-zwarte zwerfkat. Hij loerde steeds op mijn vogeltjes en door hem eten te geven liet hij ze tenminste met rust. Ooit is hij of zij achtergelaten door vroegere buren die verhuist zijn. Sinds een maand is daar die zwarte kat bijgekomen. Sinds drie dagen krijg ik nu ook nog eens een prachtige grijs gemeleerde langharige kat die om eten komt bedelen. Dit was bepaald niet de bedoeling. Mijn gevoel zegt dat dit soort katten normaal gesproken beslist niet buiten loopt. Misschien is hij weggelopen of buiten gezet wegens vakantie van de eigenaars. Wie zal het zeggen? Langzamerhand word de zwarte kat steeds meer eigen. Laat zich aanhalen, geeft kopjes en smeert hem dus stiekem mijn huis in, terwijl ik me was omkleden voor de dansavond. Op het moment dat ik gisteravond binnenkwam, het licht aandeed, begon mevrouw of mijnheer kat, zich op zijn gemak uit te rekken. Heb hem beetgepakt, even geknuffeld en buiten gezet. Daarna eerst mijn huis geïnspecteerd of hij nergens iets had achtergelaten. Echter de geur was overal hetzelfde; fris spic en span. Voortaan dus extra alert zijn, nu dagelijks alle deuren openstaan.

Misschien is het dom geweest om ze eten te geven, want blijkbaar hebben de dames en heren kat en katers een telefoonlijntje. Aan de andere kant, waar katten een thuis vinden doen ze niets in je tuin. Dat was voorheen wel anders. Toch geef ik alleen eten als ze er om komen vragen. En dat terwijl ik totaal geen kattenliefhebber ben. Sowieso wil ik geen dieren. Het geeft verplichtingen, die ik niet meer wil hebben. Je kunt geen dier nemen, om het even later weer weg te doen als het je niet uitkomt, hoewel je er ook gezelligheid van kunt hebben. Afijn mijn inmiddels aangegroeide kattenpark laat zich ook knuffelen en is sociaal genoeg om er plezier van te hebben. Echter in mijn huis moeten ze echt wegblijven.

Ooit heb ik in de jaren tachtig een vlooienplaag meegemaakt in onze caravan, waar onze kat altijd mee naar toe ging. We waren er veertien dagen niet geweest na de vakantie. Op het moment dat ik de deur opendeed en binnenstapte werd ik letterlijk besprongen. Totaal in paniek sprong ik weer naar buiten en holde met kleren en al de douche in. Het kon me niets schelen dat alles nat was, als er maar niets op mijn lijf achterbleef. Zelfs nu nog gaan mijn haren overeind staan als ik er aan terugdenk en dit schrijf. Uiteindelijk liep ik terug naar de caravan, waar Berry manmoedig alles aan kussens, beddengoed, kleding en al wat los en vast zat naar buiten had gegooid. Eerst droge kleding uit de auto gehaald, naar de drogist gereden en van alles en nog wat tegen vlooien gekocht, me voornemende dat geen kat ooit meer in de caravan zou komen. Ons huis spoten we regelmatig in, maar de caravan hadden we nooit bij stilgestaan. Sinds die tijd ben ik heel afstandelijk en panisch naar en van katten. In mijn ogen zijn het vlooienbakken, omdat ze altijd buiten lopen. Ik loop er dus met een grote boog omheen. Uit dank voor het eten nemen ze dus nu de vrijheid mijn huis tot hun eigendom te maken en met geen mogelijkheid kan ik ze duidelijk maken dat ik dit niet wens te delen met ze. Het moet wel mijn huis blijven.

Geloof het of niet. Het is half zes in de morgen en terwijl ik zit te schrijven, hoor ik allerlei geluiden in de keuken, terwijl er niemand aanwezig is, behalve mijn persoontje. En ja hoor, mevrouw de zwarte kat, de brutaalste van de drie, staat mijn koekenpan uit te likken die ik gisteravond vergeten was in de afwasmachine te zetten. Ik zet haar buiten, maar ze blijft brutaalweg mijn keuken binnen lopen en springt steeds op het aanrecht, net zo lang tot ik eten heb gemaakt. Ik kan toch moeilijk met deze warmte mijn tuindeuren gesloten houden? Juist die eerste frisse ochtendlucht geeft zo’n heerlijke frisse geur in huis.

Geen eten meer geven, zult u zeggen? Echter misschien doe ik daar meer kwaad dan goed mee. Elk mens en elk dier heeft recht op goede voeding. Al heb ik niet veel te missen, kattenvoer en wat blikjes vlees moeten er iedere maand toch af kunnen. Blijkbaar hebben ze mij uitverkoren, terwijl ik zo weinig van ze moet hebben. Misschien juist daarom? Hoort dat ook bij mijn levenslessen? Misschien wel. We hebben allemaal veel te leren op aarde voor we weer naar ‘Huis’ gaan. In mijn hart weet ik wat ik er uit mag leren, echter dat stukje hou ik nu eens helemaal voor mezelf. Het is mijn les.

Onder mijn afdak moest gisteren alles weggehaald worden. Vandaag wordt het oude dak er af gesloopt en morgen het nieuwe geplaatst.  Door de grote hagelstenen van 19 juni zat het oude dak vol gaatjes. Omdat de woningbouwvereniging geen verantwoording heeft voor een eigen aanbouw, heeft de verzekering betaald. Keurig geregeld, wat ik eigenlijk niet had verwacht, dus alle complimenten voor hen.

Vannacht weinig geslapen. De voeten hebben het gisteren op de dansvloer behoorlijk voor hun kiezen gehad en zijn behoorlijk pijnlijk. Het was druk in België. Zij vieren nog Maria Hemelvaart op 15 augustus en krijgen de vrijdag erbij cadeau. Eigenlijk te druk om goed te dansen, maar wel heel gezellig. De voeten genezen wel weer en het plezier van het dansen kan niemand me meer afnemen. Was er gisteren weinig tijd om de dagtekst op internet te zetten, vandaag is er meer ruimte en tijd, dus nu beiden tegelijk onder mijn verhaal. Fijne dag allemaal, vol zonneschijn en liefde. © Maus

Dagtekst van donderdag 15 augustus 2013.

"Schijnbaar zonder reden kun je je plots vol liefde en licht voelen en enkele ogenblikken later, net zo onbegrijpelijk, kun je de indruk hebben dat je dit ineens kwijt bent en in de duisternis
geworpen wordt. Je zult zeggen: ‘Maar dat komt doordat de voorafgaande toestand slechts een illusie was!' Nee, deze was werkelijkheid, maar van een heel andere aard, een werkelijkheid die je niet voldoende naar waarde wist te schatten, anders had je je ingespannen om ze te bewaren. Juist daarna beland je in de illusie, door te denken dat je alleen bent, achtergelaten in de duisternis. De mens heeft heel weinig macht over de uiterlijke wereld, dat
spreekt voor zich, maar wat de innerlijke wereld betreft is hij almachtig. En aangezien je innerlijke wereld even uitgestrekt is als het universum, is het goed om er eens een bezoekje te
brengen, hem te ontdekken, dan zul je begrijpen dat je nooit alleen bent en dat je grote rijkdommen bezit, omdat je erfgenamen bent van de hemelse Vader en van de goddelijke Moeder, de Natuur."   Omraam Mikhaël Aïvanhov

Dagtekst van vrijdag 16 augustus 2013.

"Wat doen de meeste mensen anders dan op zoek gaan naar wat hun eigen belang dient?  Overal waar profijt te halen is, dringen zij zich op de voorgrond en alles wat hen geen geld, macht of prestige brengt, laten zij liggen. Je zult zeggen dat, als je zelf niet voor je belangen opkomt, niemand dat voor jou zal doen. Dat is waar, en het is belangrijk dat je je plaats vindt in de maatschappij. Maar wat je jouw belangen noemt kun je ook vanuit een ander gezichtspunt bekijken. Vraag jezelf niet voortdurend af: ‘Wat levert deze activiteit mij op?… Wat verdien ik ermee?… ’, maar richt deze vragen op een verhevener ideaal, op een spiritueler doel. Dat wil zeggen dat je je niet steeds moet afvragen wat het je opbrengt als je neemt, maar ook eens denkt hoeveel je wint door te geven. Inderdaad, hoe kun je winnen door te geven.... Want zodra je wilt werken voor anderen zullen de stromen, die je in beweging brengt, noodzakelijkerwijs op een dag bij jou terugkomen, en dan zul jij je ook enorm geholpen voelen. "    Omraam Mikhaël Aïvanhov