Levensverhalen van jou en mij: Blijheid en dankbaarheid zijn een zegen in het lev...

Levensverhalen van jou en mij: Blijheid en dankbaarheid zijn een zegen in het lev...: Intense blijheid en dankbaarheid, kun je al voelen bij hele kleine dingen. De eerste ochtendzon, die jou streelt met haar stralen. En v...

Levensverhalen van jou en mij: Een nieuw leven vol liefde en geluk

Levensverhalen van jou en mij: Een nieuw leven vol liefde en geluk:

Je leven omdraaien, daar is moed en kracht voor nodig. Toch werkt het.

 Zoals de omraam het hieronder stelt is elke dag een nieuw leven dat begint. Het klopt. Al moet ik eerlijk zeggen dat er jaren zijn gew...

Wat ons gezicht en profiel allemaal duidelijk maken aan onszelf en de buitenwereld.

Soms ben ik verbaast als ik de dagtekst van de Omraam lees, welke interessante dingen ons  lichaam, onze geest en ziel allemaal voor ons verborgen houden, welke in de loop van ons leven helder worden. Eigenlijk is het heel bijzonder dat wij in ons leven zoveel mogen leren en vooral dat we er nooit te oud voor zijn. Sommigen krijgen met verdriet en ellende om er uit te leren, al heel jong te maken. Terwijl anderen dit op latere leeftijd te verwerken krijgen, wat mij persoonlijk veel zwaarder lijkt. Dan is er nog de pijn en het verlies, waar we allemaal de diepste pijn van voelen en moeten leren hier mee om te gaan.

 

Af en toe lijkt het naar buiten uit dat sommigen alle verdriet en pijn bespaart blijven. Misschien lijkt het zo en houdt men het verdriet en de pijn binnenshuis. De andere kant kan zijn dat deze mensen al zoveel levens hebben doorlopen en nog maar om een kleinigheid te leren terug zijn gekomen. Of misschien wel om ons de helpende hand te bieden. Dus laten we nooit jaloers worden op iemand waar schijnbaar alle verdriet en pijn aan zijn deur voorbij is gegaan. Niemand weet wat deze persoon(nen) in vele andere levens al hebben doorgemaakt om zo ver te komen dat zij dit leven iets door te geven hebben aan anderen, die van hen nog mogen leren. Het is al moeilijk en zwaar om onze eigen weg te bewandelen, laat staan dat we kijken naar die van de ander. Eén ding is voor mij zeker. Ik  had en zou met niemand willen ruilen, ondanks mijn zware levenslessen die ik heb moeten doorworstelen in dit leven,. Het heeft me tot nu toe alleen maar geleerd dat mijn dagelijkse lach iemand blij maakt. Dat de woorden die ik uitspreek niet altijd van mij afkomstig zijn. Zij komen van Hogere Regionen en maken de ander blij. Of geven hen inzicht om hun weg terug te vinden. Die woorden krijg ik ingegeven en hebben zoveel inhoud, waar ik nooit voor gestudeerd kan hebben. Dit had ik nooit kunnen denken toen ik jong was en vol verdriet en pijn zat. De keuzes die ik toen maakte waren jong en ondoordacht. Nu weet ik beter en laat mij leiden door de Hogere Macht die mij zijn weg wijst.

 

Gisteren was er zo'n besluitvorming waar ik wijsheid voor had gevraagd. Samen met een groep ouderen uit Landgraaf kregen wij bridgelessen aangeboden. Omdat ik uit een zeldzaam bekakte familie kom, waar alles en iedereen te min was, heb ik van dit soort dingen altijd afstand genomen. Ik ben niet voor niets de degeneré, ofwel het zwarte schaap, van de familie, volgens mijn broer en ouders. Toch besloot ik mijn aversie hiertegen op te heffen door de lessen te volgen. Het was een leuke groep waar ik me tussen thuis voelde. Echter deze zomer kwam ik tijdelijk op een club terecht, waar een aantal dames zich precies zo gedraagt als mijn familie was. Hooghartig en boven alles en iedereen staande. Mijn eerste aanvaring kwam op het moment dat ik in een hogere groep mocht invallen en door mijn gebrek aan ervaring de andere spelers niet de tijd haalden waarin we klaar moesten zijn. Een ander zou daarom lachen. Maar één van de dames maakte een harde, scherpe opmerking, die me heel even diep raakte, echter daarna langs me heen liet glijden. Mijn partner van dat moment was heel boos. Het was ook heel onbeschoft, al besefte ze dat misschien zelf niet eens en mensonwaardig. De tweede aanvaring kwam op de hete zomeravond waar diezelfde paar dames nog steeds keurig gekleed, met panty's en al verschenen en ik in korte broek was gekomen. Ik had met een hitte van 30 graden in de avond echt geen behoefte om mij anders te kleden dan ik was.

 

Welnu, als blikken hadden kunnen doden was ik van diverse kanten voor de voeten van die diverse dames dood neergevallen. Mijn keuze was in die week heel duidelijk. Sneu voor de partner, maar hier wens ik niet mee om te gaan. Dit soort dames, ja helaas zijn het meestal vrouwen die denken boven alles te staan. Misschien zelfs vrouwen die door hun partner een zekere status verdient denken te hebben? Gelukkig zijn het er maar een paar, die deze status verkiezen boven menselijkheid en warmte, maar ze lopen rond en kunnen een hoop kwaad veroorzaken. Ze beseffen zelf niet hoeveel kwaad en pijn dit anderen kan doen. Mij raakte het niet als pijn, ik weiger met dit soort mensen om te gaan, dat is de andere insteek. Het is jammer voor de anderen die ter goeder trouw zijn op die vereniging en wel menselijk en warm zijn. Natuurlijk kan ik erboven gaan staan en had ik kunnen blijven komen op die vereniging. Maar het is niet mijn weg om dit steeds te moeten ondergaan, want eenmaal een mikpunt, blijf je dat ook, omdat ik niet in hun plaatje pas. Bovendien, mijn andere excuus, ik dans weer veel, fiets, fotografeer en film nog. Heb de fotoclub, dus waarom zou ik mij  druk maken om een vereniging los te laten waar ik mij maar voor een klein deeltje thuis voelde?

Maak uw dag mooi vandaag, geef een glimlach aan ieder om u heen. Het maakt u zelf blij en gelukkig, © Maus

 

 

Dagtekst van dinsdag 20 augustus 2013.

"Je bestudeert een gezicht: je bekijkt de voorkant, het profiel, en zelfs zonder dat je iets van fysionomie afweet, kun je vaak vaststellen dat de voorkant en het profiel niet met elkaar
overeenstemmen. Dat is normaal, want zij weerspiegelen in zekere zin twee verschillende persoonlijkheden. Het gezicht stelt de erfenis voor die wij van vader en moeder, maar ook van onze grootouders krijgen, en nog meer dan dat. Namelijk het geheel van kwaliteiten en gebreken die ons via de erfelijkheid zijn overgedragen. Het profiel stelt onszelf voor. Gezien het feit dat de erfelijkheid een kapitaal is dat de mens onophoudelijk uitgeeft, manifesteert hij zich steeds meer zoals zijn profiel aangeeft, naarmate de tijd verstrijkt. Wanneer het gezicht vulgair is maar het profiel expressief, edel, dan betekent dit dat de mens zich tijdens zijn leven als kind en adolescent oppervlakkig of zelfs slecht gedraagt; maar later, wanneer hij volwassen wordt, is hij in staat de slechte neigingen, die hij via de erfelijkheid heeft meege-kregen, te overwinnen. En omgekeerd. Het is uiteraard verkieslijk dat het profiel en het gezicht beide harmonisch zijn. Maar je moet weten dat wat de toekomst betreft, het profiel veel betekenisvoller is dan het gezicht."    Omraam Mikhaël Aïvanhov

 

De betekenis fysionomie, (wist ik zelf ook niet, dus even opgezocht)

1) De kunst om aan het uiterlijk van een mens zijn persoonlijkheid af te lezen De fysionomie wordt nu als pseudowetenschap beschouwd.  Bron: nl.wiktionary.org

 

2) Aan de hand van de kenmerken in het gezicht kan men het karakter van die persoon aflezen. ( ook wel gelaatkunde).  Bron: alleshelder.nl

 

 

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Hemelse wezens in je slaapkamer.

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Hemelse wezens in je slaapkamer.: Het is natuurlijk geweldig als hemelse wezens, entiteiten of overledenen jouw slaapkamer bezoeken, terwijl je slaapt. Althans mij lijkt h...

Zwerfkatten in mijn tuin

Naast vlinders, vogels, bijen en andere diersoorten die regelmatig mijn tuin verrijken (zie mijn filmpjes op YuTube; http://www.youtube.com/user/kabouter538?feature=watch), heb ik sinds enige tijd drie zwerfkatten in mijn tuin rondlopen, die aan zijn komen waaien en om eten bedelen. Echter ze worden steeds brutaler en eigenen zich zelfs mijn huis toe, iets waar ik beslist op tegen ben. Bij thuiskomst van het dansen, ontdekte ik een zwarte kat in mijn kamer, die prinsheerlijk op een van mijn stoelen lag te slapen. Ik had niet eens gemerkt dat hij of is het een zij, mijn huis was binnengeslopen. Gelukkig was mijn slaapkamer dicht, anders had ik hem misschien wel op mijn bed teruggevonden. Nu lag hij op mijn stoel aan de tafel. Omdat daar een extra kussen op ligt had hij juist deze uitgekozen. De stoelen zijn net iets te laag voor mij om aan tafel te zitten en wordt dus opgehoogd met een hoofdkussen, welke mijnheer of mevrouw kat zich had toegeëigend.
Naast vlinders, vogels, bijen en andere diersoorten die regelmatig mijn tuin verrijken (zie mijn filmpjes op YuTube;

Van de winter was het op gegeven moment min 15 graden buiten en besloot ik eten te geven aan een wit-zwarte zwerfkat. Hij loerde steeds op mijn vogeltjes en door hem eten te geven liet hij ze tenminste met rust. Ooit is hij of zij achtergelaten door vroegere buren die verhuist zijn. Sinds een maand is daar die zwarte kat bijgekomen. Sinds drie dagen krijg ik nu ook nog eens een prachtige grijs gemeleerde langharige kat die om eten komt bedelen. Dit was bepaald niet de bedoeling. Mijn gevoel zegt dat dit soort katten normaal gesproken beslist niet buiten loopt. Misschien is hij weggelopen of buiten gezet wegens vakantie van de eigenaars. Wie zal het zeggen? Langzamerhand word de zwarte kat steeds meer eigen. Laat zich aanhalen, geeft kopjes en smeert hem dus stiekem mijn huis in, terwijl ik me was omkleden voor de dansavond. Op het moment dat ik gisteravond binnenkwam, het licht aandeed, begon mevrouw of mijnheer kat, zich op zijn gemak uit te rekken. Heb hem beetgepakt, even geknuffeld en buiten gezet. Daarna eerst mijn huis geïnspecteerd of hij nergens iets had achtergelaten. Echter de geur was overal hetzelfde; fris spic en span. Voortaan dus extra alert zijn, nu dagelijks alle deuren openstaan.

Misschien is het dom geweest om ze eten te geven, want blijkbaar hebben de dames en heren kat en katers een telefoonlijntje. Aan de andere kant, waar katten een thuis vinden doen ze niets in je tuin. Dat was voorheen wel anders. Toch geef ik alleen eten als ze er om komen vragen. En dat terwijl ik totaal geen kattenliefhebber ben. Sowieso wil ik geen dieren. Het geeft verplichtingen, die ik niet meer wil hebben. Je kunt geen dier nemen, om het even later weer weg te doen als het je niet uitkomt, hoewel je er ook gezelligheid van kunt hebben. Afijn mijn inmiddels aangegroeide kattenpark laat zich ook knuffelen en is sociaal genoeg om er plezier van te hebben. Echter in mijn huis moeten ze echt wegblijven.

Ooit heb ik in de jaren tachtig een vlooienplaag meegemaakt in onze caravan, waar onze kat altijd mee naar toe ging. We waren er veertien dagen niet geweest na de vakantie. Op het moment dat ik de deur opendeed en binnenstapte werd ik letterlijk besprongen. Totaal in paniek sprong ik weer naar buiten en holde met kleren en al de douche in. Het kon me niets schelen dat alles nat was, als er maar niets op mijn lijf achterbleef. Zelfs nu nog gaan mijn haren overeind staan als ik er aan terugdenk en dit schrijf. Uiteindelijk liep ik terug naar de caravan, waar Berry manmoedig alles aan kussens, beddengoed, kleding en al wat los en vast zat naar buiten had gegooid. Eerst droge kleding uit de auto gehaald, naar de drogist gereden en van alles en nog wat tegen vlooien gekocht, me voornemende dat geen kat ooit meer in de caravan zou komen. Ons huis spoten we regelmatig in, maar de caravan hadden we nooit bij stilgestaan. Sinds die tijd ben ik heel afstandelijk en panisch naar en van katten. In mijn ogen zijn het vlooienbakken, omdat ze altijd buiten lopen. Ik loop er dus met een grote boog omheen. Uit dank voor het eten nemen ze dus nu de vrijheid mijn huis tot hun eigendom te maken en met geen mogelijkheid kan ik ze duidelijk maken dat ik dit niet wens te delen met ze. Het moet wel mijn huis blijven.

Geloof het of niet. Het is half zes in de morgen en terwijl ik zit te schrijven, hoor ik allerlei geluiden in de keuken, terwijl er niemand aanwezig is, behalve mijn persoontje. En ja hoor, mevrouw de zwarte kat, de brutaalste van de drie, staat mijn koekenpan uit te likken die ik gisteravond vergeten was in de afwasmachine te zetten. Ik zet haar buiten, maar ze blijft brutaalweg mijn keuken binnen lopen en springt steeds op het aanrecht, net zo lang tot ik eten heb gemaakt. Ik kan toch moeilijk met deze warmte mijn tuindeuren gesloten houden? Juist die eerste frisse ochtendlucht geeft zo’n heerlijke frisse geur in huis.

Geen eten meer geven, zult u zeggen? Echter misschien doe ik daar meer kwaad dan goed mee. Elk mens en elk dier heeft recht op goede voeding. Al heb ik niet veel te missen, kattenvoer en wat blikjes vlees moeten er iedere maand toch af kunnen. Blijkbaar hebben ze mij uitverkoren, terwijl ik zo weinig van ze moet hebben. Misschien juist daarom? Hoort dat ook bij mijn levenslessen? Misschien wel. We hebben allemaal veel te leren op aarde voor we weer naar ‘Huis’ gaan. In mijn hart weet ik wat ik er uit mag leren, echter dat stukje hou ik nu eens helemaal voor mezelf. Het is mijn les.

Onder mijn afdak moest gisteren alles weggehaald worden. Vandaag wordt het oude dak er af gesloopt en morgen het nieuwe geplaatst.  Door de grote hagelstenen van 19 juni zat het oude dak vol gaatjes. Omdat de woningbouwvereniging geen verantwoording heeft voor een eigen aanbouw, heeft de verzekering betaald. Keurig geregeld, wat ik eigenlijk niet had verwacht, dus alle complimenten voor hen.

Vannacht weinig geslapen. De voeten hebben het gisteren op de dansvloer behoorlijk voor hun kiezen gehad en zijn behoorlijk pijnlijk. Het was druk in België. Zij vieren nog Maria Hemelvaart op 15 augustus en krijgen de vrijdag erbij cadeau. Eigenlijk te druk om goed te dansen, maar wel heel gezellig. De voeten genezen wel weer en het plezier van het dansen kan niemand me meer afnemen. Was er gisteren weinig tijd om de dagtekst op internet te zetten, vandaag is er meer ruimte en tijd, dus nu beiden tegelijk onder mijn verhaal. Fijne dag allemaal, vol zonneschijn en liefde. © Maus

Dagtekst van donderdag 15 augustus 2013.

"Schijnbaar zonder reden kun je je plots vol liefde en licht voelen en enkele ogenblikken later, net zo onbegrijpelijk, kun je de indruk hebben dat je dit ineens kwijt bent en in de duisternis
geworpen wordt. Je zult zeggen: ‘Maar dat komt doordat de voorafgaande toestand slechts een illusie was!' Nee, deze was werkelijkheid, maar van een heel andere aard, een werkelijkheid die je niet voldoende naar waarde wist te schatten, anders had je je ingespannen om ze te bewaren. Juist daarna beland je in de illusie, door te denken dat je alleen bent, achtergelaten in de duisternis. De mens heeft heel weinig macht over de uiterlijke wereld, dat
spreekt voor zich, maar wat de innerlijke wereld betreft is hij almachtig. En aangezien je innerlijke wereld even uitgestrekt is als het universum, is het goed om er eens een bezoekje te
brengen, hem te ontdekken, dan zul je begrijpen dat je nooit alleen bent en dat je grote rijkdommen bezit, omdat je erfgenamen bent van de hemelse Vader en van de goddelijke Moeder, de Natuur."   Omraam Mikhaël Aïvanhov

Dagtekst van vrijdag 16 augustus 2013.

"Wat doen de meeste mensen anders dan op zoek gaan naar wat hun eigen belang dient?  Overal waar profijt te halen is, dringen zij zich op de voorgrond en alles wat hen geen geld, macht of prestige brengt, laten zij liggen. Je zult zeggen dat, als je zelf niet voor je belangen opkomt, niemand dat voor jou zal doen. Dat is waar, en het is belangrijk dat je je plaats vindt in de maatschappij. Maar wat je jouw belangen noemt kun je ook vanuit een ander gezichtspunt bekijken. Vraag jezelf niet voortdurend af: ‘Wat levert deze activiteit mij op?… Wat verdien ik ermee?… ’, maar richt deze vragen op een verhevener ideaal, op een spiritueler doel. Dat wil zeggen dat je je niet steeds moet afvragen wat het je opbrengt als je neemt, maar ook eens denkt hoeveel je wint door te geven. Inderdaad, hoe kun je winnen door te geven.... Want zodra je wilt werken voor anderen zullen de stromen, die je in beweging brengt, noodzakelijkerwijs op een dag bij jou terugkomen, en dan zul jij je ook enorm geholpen voelen. "    Omraam Mikhaël Aïvanhov

 

 

 

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Aardse- en Goddelijke rechtspraak, een groot versc...

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Aardse- en Goddelijke rechtspraak, een groot versc...: Ieder van ons heeft vast wel eens een dergelijke ervaring beleefd waarbij recht geen recht blijkt te zijn. Het is een ervaring die heel lang...

Een bedelend kind en pech met de elektrische fiets

Afgelopen twee weken weer één en ander meegemaakt. Zaterdag 3 augustus, tijdens het boodschappen doen, stond onder aan de roltrap van de parkeergarage een jongetje van rond de tien jaar te bedelen. Hij vroeg geld voor zijn vakantie. Hij zag er beslist niet armoedig uit. Ik zei dat ik niets wilde geven, omdat hij in plaats van bedelen ook auto’s kon wassen en dan meer verdiende. Bovendien had hij er mee eer van omdat hij werkte voor zijn geld. Hij was verontwaardigd en zei dat niet iedereen met vakantie kon. Had dus helemaal niet geluisterd naar de boodschap die ik gaf dat hij meer kon verdienen met auto’s poetsen. Integendeel zelfs. Hij vertelde heel trots dat hij minimaal 8 euro per dag ophaalde. De eerste vraag die ik mezelf stelde was ‘zouden zijn ouders hiervan weten?’ Daarnaast de vraag of dit een van die jongeren zou worden die dacht dat de maatschappij later wel voor hem zou zorgen. Was hij zo kleffer op deze leeftijd dat hij inspeelde op de gevoelens van ouderen en op medelijden? Ik had er geen antwoord op. Heb niets gegeven, omdat ik weiger mee te doen dit soort gedrag bij een jong kind al te stimuleren. Misschien zie ik het fout, dat kan natuurlijk ook. Echter onze kinderen hebben wij al jong geleerd dat als je geld wilt hebben voor wat dan ook, je ervoor moet werken. Ze zijn alle drie goed terecht gekomen. Hebben net als wij met vallen en opstaan moeten leren dat je in het leven niets cadeau krijgt. Echter het zijn drie mensen geworden met gezinnen waar Berry en ik trots op kunnen zijn, zelfs al zijn we het in een aantal dingen niet eens. Het zijn hardwerkende mensen die weten en beseffen dat je in deze wereld niets cadeau krijgt en hard moet werken om vooruit te komen.

Tijdens het weekeinde, ondanks de hitte, toch in de avonden veel gedanst. Het was warm en af en toe liep het zweet met straaltjes langs je lijf. Het weerhield me er niet van om intens te genieten. Danspartners zijn er voldoende, zelfs vrouwen komen me halen om te dansen. Juist met veel rugpijn (dubbele hernia) zijn dansen en fietsen geweldig om in beweging te blijven, anders wordt alles stijf en ga je steeds verkeerder lopen en zitten.

 In de afgelopen week 3 uur lang aan de plas gezeten op de Tevenerheide, net over de grens van Duitsland. Camera’s in de aanslag voor libellen en ander waterverkeer wat mooie plaatjes en filmpjes opleverde met af en toe een ontmoeting tussendoor. Zoals met de man die vogels telt. Hij liet me de kleine Zonnedauw zien, een vleesetende plant. De glinstering binnen in de plant is een soort lijm die kleine insecten vastkleeft, waarna de plant zich sluit. Prachtig om te zien en nooit geweten wat de functie of naam van dit onopvallende plantje was. Even verder stond de klokjesgentiaan, een mooi blauw bloemetje, welke je makkelijk over het hoofd ziet, omdat het verborgen staat tussen hoge graspollen. Op het water wijst hij me een Dodaars aan, een eendensoort. Natuurlijk komt de camera ook bij deze drie namen tevoorschijn. Zelf was hij even tevoren een gladde slang tegengekomen en liet de foto zien. Dat geluk heb ik nog niet gehad, maar wie weet wat ik in de toekomst nog ga

ontmoeten. 

Op de terugweg via Schinveld hoor ik van het ene op het andere moment een zwaar geratel in mijn voorwiel. Stap af loop een stukje zonder motor en zet opnieuw de accu’s aan. Opnieuw geratel. Zo durfde ik niet te rijden. Uiteindelijk bel ik een vriend voor het nummer van de verzekering. Hij biedt even later aan om me op te halen en thuis te brengen met fiets en al. Zijn vermoeden werd vanmorgen bewaarheid. De motor is stuk, de tandwielen zijn beschadigd. Met reparatiekosten erbij is de schade 276 euro, een rib uit mijn lijf, die ik toch weer op moet zien te hoesten. In de achterband zat al langere tijd een bobbel, die langzamerhand gevaar voor ontploffing op ging leveren, dus ook gelijk maar weer vervangen. Echter zonder fiets is de grootste straf die er is. Ik ben hem drie dagen kwijt geweest, maar het resultaat is weer veilig fietsen. Met dit mooie weer is niet op de fiets zitten een echte straf. Een geluk dat het niet in de bossen of op de Tevenerhei gebeurde. Dat was veel te ver lopen geweest en te zwaar. Afijn, ik weet uit ervaring dat er altijd weer een oplossing voor probleem komt, zo is het mijn hele leven al geweest. Niets gebeurt voor niets. Dat ik werd opgehaald was ook weer zo’n

cadeautje.  

Natuurlijk bleef het niet bij de fietspech. Ook mijn XP computer gaf de geest. Dagenlang hebben we gezocht, maar niets kunnen vrienden. Toch is het uiteindelijk door een andere vriend gevonden. De netwerkkaart is waarschijnlijk kapot en moet vervangen worden. Als het daarbij blijft mag ik mezelf gelukkig prijzen, omdat deze kosten niet de grootste zijn. Mocht het toch erger zijn, mag ik voorlopig een computer lenen van een goede vriend. Wat is het leven toch mooi als je zoveel lieve mensen om je heen hebt die je helpen en steunen wanneer het nodig is. Ik ben een rijk mens.

 

Het weekeinde is weer vol dansplezier met zo direct een zondagochtendontbijt vanuit ons wijkcentrum, als afsluiting van de vakantie. Het is ieder jaar een plezierig gebeuren. Mensen die je anders zelden ziet komen op deze ochtend samen tijdens dit ontbijt. Het is een fijne buurt waar ik woon en me thuis voel. Met een sociale controle die ik persoonlijk heel fijn vind, juist omdat ik alleen woon. Hier zal het beslist niet gebeuren dat iemand maanden in zijn huis ligt, omdat niemand weet of jij thuis bent of niet.

Een week van genieten en plezier maken met af en toe pech. Ook weer een week van mooie inzichten en geluksgevoel. Jammer dat het warme weer voorbij is, al zal lang niet iedereen het met me eens zijn. Ik heb er van genoten en er zeker geen last van gehad, ook al liepen straaltjes water langs mijn lijf. Het geluksgevoel in mezelf is steeds sterker en groeit dagelijks. Heb ik nog meer te wensen? Weinig. Het zijn wensen die een aanvulling zijn in mijn leven, maar kunnen nooit dat geluksgevoel geven wat ik nu van binnen voel.

Terwijl ik dit artikel deze week al grotendeels had geschreven, kreeg ik vandaag de dagtekst binnen van de Omraam, die ik met een aanvullend verhaal heb gezet op mijn blog: http://levensverhalenvanjouenmij.blogspot.nl/. Zo ontvangt u vandaag weer twee nieuwe verhaaltjes.

Om alles compleet te maken zit ik vanaf vandaag ook nog zonder warm water. Ik hou van koud water na-douchen, maar ijskoud wassen én naspoelen is een beetje veel van het goede. Het duurt een week voor het apparaat voor mijn verwarming besteld en binnen is. Dat wordt dus een week in het teiltje wassen, net als vroeger. Afijn, men zegt toch dat we naar de kindertijd teruggaan als we oud worden. Blijkbaar begint het bij mij nu al met het teiltje water.  Ik wens u een fijne zondag en een dag vol plezier, Maus

Levensverhalen van jou en mij: Geluk van binnenuit

Levensverhalen van jou en mij: Geluk van binnenuit: Vanmorgen las ik de dagtekst en begreep onmiddellijk wat de Omraam bedoelde met zijn tekst. Dit geluk ervaar ik dagelijks sinds een paar m...