© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

zondag 15 maart 2020

2020 03 15 Brandweer redt kraai en Maus





Brandweer redt een kraai maar ook mij
met hun zuurstofmasker.




Vanmiddag was ik wandelen met Diane. Op
de terugweg zagen we een kraai aan een visdraad hangen boven het water. De
brandweer kwam net aan. Ze moesten echter naar de kazerne bellen dat er een
boot moest komen. De kraai bewoog steeds heen en weer. Diane en ik
concentreerden ons op de kraai dat hij doodstil moest blijven hangen. We
merkten dat hij luisterde en bleven hem geruststellen dat er hulp onderweg was.
Nadat de kraai gered was, zie film, en de mannen terug waren aan de kant, kreeg
ik een hoestbui, zo erg dat de brandweer het zuurstofmasker uit de wagen haalde
en het op mijn hoofd zetten. Heel, heel langzaam werd het hoesten minder.
Vermoedelijk had ik me verslikt, echter dat het zo erg was dat er zuurstof
toegediend moest worden was even een benauwd ogenblik. Het had minder af kunnen
lopen wanneer zij niet in de buurt waren geweest. Heel hartelijk bedankt mannen
van de brandweer Kerkrade, maar ook dank aan de kraai. Was die niet in
moeilijkheden geweest, waren zij er niet geweest. Inmiddels gaat het redelijk,
al voel ik me nog steeds benauwd. Geen zorgen, morgen is alles weer over.
Welterusten voor straks.