Gekonkel

Soms is vriendschap geen vriendschap maar gekonkel, dat je moet accepteren. Lang heb ik getwijfeld of ik dit verhaal moest schrijven. Laat ik het voor wat het is, dan blijft het gekonkel doorgaan wanneer ik kom en mijn plaats inneem. Reageer ik op mijn manier door een verhaal te schrijven, dan heeft dat hetzelfde effect. Dus waarom zou ik door mijn verhaal niet laten weten dat ik een situatie door heb en inzien dat vriendschap geen vriendschap was. Want een echte vriend verlangd geen dingen van mij die tegen mijn gevoel en geweten ingaan. Een echte vriend respecteert wie, wat en hoe ik ben, zonder oordeel. Mijn reis heeft me geleerd meer te doorzien, iets wat ik voor die tijd weigerde te zien. Het wel wist maar niet wilde weten. Nu kan ik er niet meer omheen. Heb onderweg geleerd om keuzes voor mezelf te maken en die weg wil en kan ik alleen nog maar blijven volgen, wat de gevolgen ook moge zijn.  

Op een dag leerde ik in een danszaal in België een man kennen, die mij die avond meerdere malen ten dans vroeg. Op bepaalde gebieden hadden wij een geestelijke klik en ook gewoon plezier. Een paar dagen later, op een andere dansvloer, zag ik hem weer. Hij groette, maar kwam me niet meer halen. Begrijpen deed ik het niet. Pas later vertelde hij dat hij allang verliefd was op een vrouw, die op dat moment nog onbereikbaar was voor hem. Nadat hij het had uitgelegd en ik de vrouw zag, begreep ik het direct. Beiden hoorden bij elkaar. Wij bleven op dat geestelijke gebied af en toe contact houden. Hij heeft mij zelfs op een heel moeilijk moment geholpen. Een kwestie van kiezen tussen leven en dood. Heb daar al eerder over geschreven. Op dat moment voelde hij als een echte vriend. Door hem kwam ik in een groep van leuke mensen terecht waar ik me als een vis in het water voelde. Hij en de vrouw waar hij verliefd op was kregen als eersten een relatie. Er volgden nog twee paren. Uiteindelijk bleef ik met nog een vrouw als enige vrijgezel over. De man danste af en toe ook om de beurt met ons beider vrijgezellen vrouwen. Inmiddels kwam ook vaker een oude vriend van mij met zijn vriendin bij de groep. 

Sprookjes blijven niet bestaan, zo ook in dit mooie groepje. Een van de dames kreeg een relatie met een man, maar kwam net uit een andere relatie. Dat gaf wat trubbels tussen die twee, die meestal op de late dansavond gebeurden, wanneer ik al naar huis was. Achteraf kreeg ik dat meestal te horen, maar gaf er geen oordeel over. Dat is niet aan mij. Een van die betrokkenen belde mij op, ik legde zonder oordeel uit wat er fout zat en voor mij was het klaar. Dat de man, zijn vriendin en de andere vrouw het hier heel moeilijk mee hadden was duidelijk. Ieder had daar zijn eigen redenen voor denk ik, maar werd daar buiten gehouden.

De twee paren werden van de ene minuut op de andere geweerd van onze gezamenlijke tafel, zonder tekst of uitleg. Ook ik kreeg die niet. Ik zei niets, begreep de reden niet en vond ook niet dat ik daartussen moest zitten. Ik groette die andere twee paren gewoon zoals altijd, omdat ik er toch niets van begreep. Sprak over niemand. Wanneer iemand iets heeft met een ander, sta ik daarbuiten en ga zeker geen mening hierover geven of mij daarin mengen. Dat is niet mijn taak in het leven. 

Vanaf dat moment merkte ik vooral aan de man en zijn vriendin dat dit kwaad bloed had gezet. Ik werd niet meer door hem of haar ten dans gevraagd. Want snelle dansen danste ik altijd met haar. Voor mijn reis liet ik het over mijn kant gaan. Nu ik terug ben zie ik de dingen extra scherp en voel dit alles nog veel dieper aan. Veel dingen die ik voor die tijd niet wilde zien, zie ik nu des te beter. Voor mijn fietsreis naar Rome verkocht ik setjes kaarten om geld bijeen te sparen voor mijn reis. Veel mensen op de dansvloer kochten deze. Zelfs mensen die in de bijstand zaten. Van dit groepje mensen, die zeggen mijn vrienden te zijn, niet één, terwijl van de verstoten groep het omstreden paar mij wel steunde. Denken ze nu echt dat zij mij daarmee raken? Dan zegt de man nog bij het weggaan heel zachtjes, zodat niemand het hoorde; Maus ik zal iedere dag aan je denken. Waarom ik het toen al niet geloofde? De man had al eens eerder iets gezegd en een belofte gedaan en was deze niet nagekomen. Ik zat op dat moment financieel heel slecht. Niet dat dit moest, maar hou je mond dan. Mocht ook altijd bij hem komen als het nodig was. Mijn gevoel zei toen al nee en heeft gelijk gekregen. Duidelijk is dat hij, die ooit zei altijd zijn mond gehouden te hebben in zijn leven en meer voor zichzelf op had moeten komen, dit nu weer doet ter wille van de lieve vrede. Wil ik nu nog bij dit groepje mensen horen? Nee, eigenlijk niet. Sowieso ben ik nog niet helemaal op zijn plaats in de danszaal, maar sinds gisteravond heb ik ook bewust in mezelf afscheid van hen genomen. Hoewel ik een van die vrouwen toch heel graag mag. Ik heb ook geen hekel aan die andere twee, integendeel. Alleen, ik hou niet van gekonkel en zogenaamde afstraffingen. Kan daar ook niet mee omgaan. Trek me liever terug. Daarvoor heb ik teveel geleerd in het leven. Als er wat is dan praat je dat op een fatsoenlijke manier uit. Je kunt het er al dan niet mee eens zijn, dat mag. Maar respecteer elkaars mening, doe niet stiekem en dring zeker jouw mening niet op. Dat maakt meer kapot dan je lief is. Wanneer jij zegt vrienden voor het leven te zijn en vervolgens gedraag je je niet zo, dan neem ik afscheid op mijn manier.  

Wanneer mensen elkaar bewust pijn gaan doen wil ik daar niet meer bij horen. Oordelen of een ander de juiste vriend heeft of niet is niet aan mij of wie dan ook. Dat is bestemd voor het paar zelf, die dit uit moet vechten. Niemand heeft de toestemming van de ander nodig om te mogen zijn hoe ze zijn. Fransien had dit alles vanaf de eerste keer dat ze mee ging dansen al door. Ik had daar langere tijd voor nodig, omdat ik altijd het goede in de mens wil blijven zien. Misschien omdat ik zelf niet veroordelend ben? Ik weet het niet. Wel weet ik sinds vannacht dat ik bij dit groepje niet meer wil horen en me afzijdig wil houden van mensen die menen mij te moeten straffen door me te negeren. Zij hebben moeilijkheden met die andere twee paren, ik niet. Ik weet zelfs niet eens wat er nu werkelijk is gebeurd. Maar ook dat is niet van belang. Heb dingen horen vertellen, van één kant en aan ieder verhaal zitten twee kanten. Zelf heb ik niets met deze vier mensen gehad, dus waarom ik ze niet meer zou mogen begroeten is mij een raadsel. Om mij dit op deze manier te laten voelen vind ik persoonlijk niet echt van eerlijk karakter getuigen, maar wanneer dit hun manier van straffen is, dan zij het zo. Het is niet mijn manier met mensen op deze manier om te gaan. Ik heb maar één advies. Als je iets dwars zit spreek het uit. Als je iemand niet mag, oké, dat hoeft ook niet, maar blijf eerlijk. Konkel niet achter de rug van iemand om, maar zeg het rechtuit. Een ding is zeker, hier doe ik niet aan mee. Eigenlijk heb ik dat gisteravond al gedaan door weg te gaan zonder het paar te groeten. Het is jammer.  

De man die ik op de dansvloer in België leerde kennen is niet meer de man die ik nu zie. Die was open en recht door zee. Ontdekte nieuwe dingen in zichzelf die hem tot een open en eerlijk mens maakten. Dingen die hij weer ver van zich af heeft geworpen. Die man ken ik nu niet meer terug. Zo gaat dat in relaties en dat is een keuze die hij zelf heeft gemaakt. Ik hoop en wens dat beiden alleen maar gelukkig kunnen zijn. Echter van zulke zogenaamde vrienden neem ik liever afscheid, ook al vind ik dat persoonlijk heel jammer. Ik hield van ze vanuit mijn hart. Ze hadden gisteravond niet duidelijker kunnen zijn. Ik voelde me nog niet thuis op de dansvloer en had me al voorgenomen om voorlopig even rust te nemen van alles. Dat ik gisteravond toch ging was omdat ik dat aan iemand had beloofd. Het zal niet voor niets geweest zijn, dat ik moest gaan. Voor het eerst zag ik bewust het spel dat werd gespeeld om mij te kwetsen, al zal dit in alle toonaarden ontkend worden. Ik moest als vijfde van de tafel verdwijnen. Het hoeft niet meer duidelijk gemaakt te worden, ik ben uit mezelf al gegaan. Misschien is dit het juiste moment voor iedereen om na te denken dat je een ander niet kunt dwingen jouw keuzes te volgen. Vrijheid is blijheid, is respect voor de mening van de ander, zonder oordeel.

 

Is het toeval dat ik twee jaar geleden op mijn foto (uitvergroot) dit mannenhoofd zag onder de zonnebloem?

Is het toeval dat ik gisteren foto's maakte van een vrouwtjesmerel, zij dat toeliet en bleef zitten en daar een schaduw op zag en op de andere een engelfiguur, die precies lijkt op het hoofd van twee jaar gelden? Had het zelf niet gezien, maar May wel. 

Is het toeval dat ik juist vanavond deze kaart trek op internet?

XXVIII. RUST
Je trekt je terug. Er is voor jou een tijd gekomen om even niet meer zo veel te communiceren. Je merkt dat je niet meer op één lijn zit met mensen. Toch voel jij je hier goed bij. Je hebt het gevoel dat hoe meer jij je verwijdert, hoe meer jij op jouw eigen goede pad komt. Deze periode mag je dan ook vullen met een enorm vertrouwen in het universum.

Je zult het gevoel hebben dat jij je vrij kunt bewegen. Je hebt geen last van beperkingen en voelt steeds meer energie. Je voelt je veilig, zonder dat er uiterlijk vertoon bij zit, of dat jij je ego moet aanspreken. Je hoeft niets meer dan alleen steeds opnieuw te voelen of je nog op het goede pad zit.

Meditatie

Ga met je aandacht naar je kruin en hul jezelf in de kleur paars. Als jij je rustig voelt worden bij deze kleur, kun jij alle situaties oproepen om te voelen of het nog steeds jouw juiste pad is.