Onze dagelijkse maaltijd en sterk zijn

Zij hoeven niet na te denken over wat ze eten

Of we nu alleen zijn, zoals ik, of met een gezin aan tafel zitten, eten doen we meestal gedachteloos. Ik eet vrijwel altijd brood en kook zelden voor mezelf. Zet mijn brood naast de computer en eet zonder na te denken of erbij stil te staan dat een ander deel van de wereld niet eens die maaltijd heeft. Of........., ik eet omdat ik eten moet, maar het niet eens belangrijk genoeg vind. Ik eet omdat mijn maag er om vraagt. Heb je een gezin dan ben je als man of vrouw eerst druk bezig geweest met de voorbereidingen, zoals bedenken wat je vandaag zult eten, Wat lust de één en wat wil de ander. Op zich al heel lastig om daarin al die monden naar tevredenheid te laten eten. Dan komen de voorbereidingen, Het schillen van de aardappelen, wassen en snijden van de groenten. Braden van het vlees en duizend anderen dingen waar je aandacht van wordt gevraagd tussendoor. Kinderen komen uit school, vragen jouw aandacht, je man of vrouw komt van het werk thuis, die ook een stukje aandacht vragen. En dat terwijl je zelf, moe van je werk, het gehol naar de winkel, afvragen wat eten we nu weer vandaag best even een stukje aandacht voor jezelf zou willen hebben, Heel herkenbaar, vind je niet?

Eindelijk, het eten staat op tafel. Nog even kijken of iedereen wel de moeite neemt om op tijd te komen zitten. Eten opscheppen en dankbaar zijn dat je eindelijk even rustig kan gaan zitten. Bij jezelf blijven is er meestal niet bij. Iedereen vraagt een stukje aandacht van je voor zichzelf. Waarom hebben wij nooit geleerd om stil te staan bij al het werk wat jij voor die tijd deed? Waarom staan we bij iedere hap niet even stil wat we eten en hoe? In mijn jeugd, mochten we niet praten aan tafel. Maar ook toen werd onze aandacht nooit gewezen op degene die er tijd aan besteedde om het te maken, of om echt te proeven wat je eet.

Het is vandaag dat de omraam ons hier weer even op wijst. Dankbaarheid dat we eten hebben en voor degene die het voor ons klaar maakte. Bij mij was het Berry die altijd kookte. Hij was al die jaren dat hij ziek was onze verzorger. Het was aan0 zijn zorgzaamheid te danken dat wij iedere dag te eten en drinken hadden, onze kleding waren gewassen en gestreken. Hij was het die onze zorgen en problemen aanhoorde en zorgde dat koffie en thee voor ons klaarstond.

Vandaag op mijn 72e verjaardag ben ik nog steeds dankbaar voor elk stukje zorg dat hij ons allemaal gaf. Voor ons was hij de moeder en ik de vader, omdat ik moest werken. In die jaren waren er niet zoveel voorzieningen. Je had geen keus en ik heb het nooit erg gevonden. Vandaag, hij is precies 17 jaar en 1 maand geleden overleden, realiseer ik me wel dat ook bij ons thuis van alles werd gekwetterd. Tijdens de maaltijd was er aandacht voor elkaar en maar weinig aandacht voor wat we aten. Het was allemaal heel gewoon, net als bij u en vele anderen. Echter ook al eet ik bijna iedere dag brood in die zeventien jaar, vanaf vandaag wil ik weer aandacht schenken aan hoe ik het eet en wat ik eet. Dus mijn nieuwe voornemen is; niet meer achter de computer zitten eten, maar even een placemat op tafel en daar met mijn aandacht bij het innemen van mijn boterham blijven. Weten wat ik eet en hoe ik er beter van kan worden door me te concentreren op het geduld, de rechtvaardigheid, de liefde, de zuiverheid, de nederigheid, de dankbaarheid, enz., zoals de omraam zegt. Ik hoop dat het help een beter mens te worden. En..................., natuurlijk ben ik heel benieuwd of ik het volhoud. Waarom? Ja, het zou een kleine moeite moeten zijn, maar al die dingen die me steeds weer afleiding geven zijn vaak sterker. Herkent u dat ook? Vandaag op mijn 72e jaar neem ik me voor om deze wijsheid van de omraam tot me te nemen, zelfs al moet ik hiervoor zijn regeltjes voor op mijn keukenkastje plakken. Fijne dag allemaal, Maus

Nabeschouwing: Gisteren had ik op mijn verjaardag dit stukje geschreven. Er kwam wat visite, dus bleef het liggen. Later met een vriendin uit eten geweest. Maar kan ik nu echt zeggen, dat ik heb stilgestaan bij wat ik aan het eten was? Welnee, er waren genoeg andere onderwerpen die we belangrijker vonden. En dan nu vanmorgen. Gewoontegetrouw zat ik weer met mijn bordje naast de computer, niet nadenkend over wat ik gisteren had geschreven. Opnieuw neem ik me dus voor op het keukenkastje maar een briefje te hangen, met de woorden: "AANDACHT GEVEN AAN WAT JE EET". Wie weet helpt het toch op een dag.

Dagtekst van dinsdag 4 februari 2014
"Iedere dag weer brengt het voedsel ons onontbeerlijke elementen voor ons leven. Maar om hier volledig profijt van te hebben, moeten wij ons niet alleen bewust zijn van wat de handeling van het eten betekent voor onze gezondheid, maar ook een werk verrichten met de gedachte. Terwijl wij een hap voedsel nemen, kunnen wij ons concentreren op de wijsheid, vervolgens op het geduld, de rechtvaardigheid, de liefde, de zuiverheid, de nederigheid, de dankbaarheid, enz. Wie alleen maar eet om zijn honger te stillen neemt slechts het stoffelijk deel van het voedsel in zich op, hij ontzegt zich dus al die subtiele elementen die zijn psychisch leven zouden kunnen ondersteunen. Eten is één zaak, je voeden is een andere. In voedingswaren zitten levende deeltjes die je slechts door gedachteconcentratie kunt opnemen. Wanneer je je oefent, versterk je je psyche: je zult niet alleen beter opgewassen zijn tegen de dagelijkse taken, maar je zult ook gevoeliger worden voor de manifestaties van het
goddelijk leven."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Hieronder nog een mooi stukje hoe wij altijd sterk willen zijn voor de buitenwereld. Kreeg dit via een Powerpoint toegestuurd en vond het de moeite waard om even mee te nemen bij dit verhaal.

Sterk zijn

Sterk zijn is in stilte van iemand houden

Stralen van geluk, terwijl men ongelukkig is
Geloven in genezing die niet meer komt
Kalm blijven in tijden van wanhoop
Iemand vergeven die het niet verdiend
Iemand gelukkig maken terwijl men zelf een gebroken hart heeft
Opgewekt zijn terwijl met zich lusteloos voelt
Zwijgen terwijl het ideaal zou zijn je angst en vertwijfeling er eens uit te gooien
Troosten terwijl men zelf steun en bemoediging nodig heeft
Sterk zijn is een geloofsovertuiging te hebben, terwijl men er niet meer in geloofd
Hennie