Levensverhalen van jou en mij: Zwerfkatten komen alleen daar waar ze een goede en...

Levensverhalen van jou en mij: Zwerfkatten komen alleen daar waar ze een goede en...: Het is maandag 17-02-2014.Op dit moment komt er weinig van schrijven. Dankzij de Tia, die vorige week woensdag ineens ontstond, is het o...

Innerlijk je evenwicht vinden en vertrouwen op het goede

Soms, als ik de dagelijkse teksten lees van de Omraam, denk ik wel eens; 'jeetje wat makkelijk lijkt dit allemaal, waarom doe ik dat toch niet'? Helaas in de praktijk is het steeds weer anders. Ineens heb ik dan dit te doen of dat, terwijl het voornemen was om even bij mezelf te blijven.

Dan realiseer ik me niet dat ik weer tien stapjes terug doe, van waar ik stond op die trap van 'liefde voor mezelf'. Neem bijvoorbeeld de Transcendente Meditatie. Het ging prima tot even na de Kerst. Helemaal van mijn stuk gebracht door alles rondom die criminelen die vrouwen lastig vallen met brieven om geld en zogenaamde liefde, ging ik me daar op richten met een vriendin. We zijn er trouwens nog steeds mee bezig om ze op een of andere manier aan de kaak te stellen. Echter de aandacht is zo daarop gericht dat het een deel van je denkwijze inneemt en de TM, zoals het afgekort heet, niet meer tot zijn recht komt, doordat ik hier steeds door wordt afgeleidt. U herkent het vast wel. Bij mij is het dit, bij de ander geldzorgen, huis niet kunnen verkopen en duizenden andere dingen waardoor het concentratievermogen bijna neerdaalt tot nul. Ik bid dan gelukkig wel veel en ondanks alle problemen is er naast het bedankje naar Boven, naar God, altijd een zinnetje wat ik een paar keer per dag zeg; 'Ik vertrouw op het goede dat zal komen.' Het is zo gewoon dat ik er inderdaad volledig op vertrouw, dat wat er ook is of komt, het altijd weer goed eindigt. U ook? Maus
 

Dagtekst van vrijdag 7 februari 2014
"Een innerlijk evenwicht vinden is moeilijk, maar het is nog moeilijker om het te bewaren, want het dagelijks leven brengt ons onophoudelijk nieuwe moeilijkheden die wij het hoofd moeten bieden. Of die moeilijkheden nu persoonlijk of collectief zijn, ieder mens ervaart ze als verscheurend, pijnlijk en schokkend. Wat de mens ook doet om zich te verweren en het evenwicht te behouden, daar slaagt hij niet in zolang hij niet over een goed filosofisch systeem beschikt. Een goed filosofisch systeem onderricht de mensen eerst en vooral over hun psychische structuur, het legt hen uit wat deze materie is waar zij moeten op inwerken en wat voor instrumenten zij daarvoor ter beschikking hebben. Het geeft het doel aan waarnaar
zij dienen te streven, het hoogste, goddelijke punt in zichzelf, en de weg die zij moeten afleggen om dit hoogste punt te bereiken, waar zij zich eindelijk vrij en in veiligheid zullen
voelen. Mogen ze deze goddelijke top nooit uit het oog verliezen, mogen ze ermee verbonden blijven, zodat zij op het moment dat de menselijke hartstochten, die van hen en die van de anderen, losbarsten, niet meegesleurd worden. Voelen zij zich geketend en in gevaar, dan zijn zij op een te laag niveau gebleven. Maar zodra je hen het pad toont dat leidt naar de enige plek waar zij vrij en veilig zullen zijn, en je hun een ladder aanreikt, hoeven zij alleen maar naar boven te klimmen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

 

Onze dagelijkse maaltijd en sterk zijn

Zij hoeven niet na te denken over wat ze eten

Of we nu alleen zijn, zoals ik, of met een gezin aan tafel zitten, eten doen we meestal gedachteloos. Ik eet vrijwel altijd brood en kook zelden voor mezelf. Zet mijn brood naast de computer en eet zonder na te denken of erbij stil te staan dat een ander deel van de wereld niet eens die maaltijd heeft. Of........., ik eet omdat ik eten moet, maar het niet eens belangrijk genoeg vind. Ik eet omdat mijn maag er om vraagt. Heb je een gezin dan ben je als man of vrouw eerst druk bezig geweest met de voorbereidingen, zoals bedenken wat je vandaag zult eten, Wat lust de één en wat wil de ander. Op zich al heel lastig om daarin al die monden naar tevredenheid te laten eten. Dan komen de voorbereidingen, Het schillen van de aardappelen, wassen en snijden van de groenten. Braden van het vlees en duizend anderen dingen waar je aandacht van wordt gevraagd tussendoor. Kinderen komen uit school, vragen jouw aandacht, je man of vrouw komt van het werk thuis, die ook een stukje aandacht vragen. En dat terwijl je zelf, moe van je werk, het gehol naar de winkel, afvragen wat eten we nu weer vandaag best even een stukje aandacht voor jezelf zou willen hebben, Heel herkenbaar, vind je niet?

Eindelijk, het eten staat op tafel. Nog even kijken of iedereen wel de moeite neemt om op tijd te komen zitten. Eten opscheppen en dankbaar zijn dat je eindelijk even rustig kan gaan zitten. Bij jezelf blijven is er meestal niet bij. Iedereen vraagt een stukje aandacht van je voor zichzelf. Waarom hebben wij nooit geleerd om stil te staan bij al het werk wat jij voor die tijd deed? Waarom staan we bij iedere hap niet even stil wat we eten en hoe? In mijn jeugd, mochten we niet praten aan tafel. Maar ook toen werd onze aandacht nooit gewezen op degene die er tijd aan besteedde om het te maken, of om echt te proeven wat je eet.

Het is vandaag dat de omraam ons hier weer even op wijst. Dankbaarheid dat we eten hebben en voor degene die het voor ons klaar maakte. Bij mij was het Berry die altijd kookte. Hij was al die jaren dat hij ziek was onze verzorger. Het was aan0 zijn zorgzaamheid te danken dat wij iedere dag te eten en drinken hadden, onze kleding waren gewassen en gestreken. Hij was het die onze zorgen en problemen aanhoorde en zorgde dat koffie en thee voor ons klaarstond.

Vandaag op mijn 72e verjaardag ben ik nog steeds dankbaar voor elk stukje zorg dat hij ons allemaal gaf. Voor ons was hij de moeder en ik de vader, omdat ik moest werken. In die jaren waren er niet zoveel voorzieningen. Je had geen keus en ik heb het nooit erg gevonden. Vandaag, hij is precies 17 jaar en 1 maand geleden overleden, realiseer ik me wel dat ook bij ons thuis van alles werd gekwetterd. Tijdens de maaltijd was er aandacht voor elkaar en maar weinig aandacht voor wat we aten. Het was allemaal heel gewoon, net als bij u en vele anderen. Echter ook al eet ik bijna iedere dag brood in die zeventien jaar, vanaf vandaag wil ik weer aandacht schenken aan hoe ik het eet en wat ik eet. Dus mijn nieuwe voornemen is; niet meer achter de computer zitten eten, maar even een placemat op tafel en daar met mijn aandacht bij het innemen van mijn boterham blijven. Weten wat ik eet en hoe ik er beter van kan worden door me te concentreren op het geduld, de rechtvaardigheid, de liefde, de zuiverheid, de nederigheid, de dankbaarheid, enz., zoals de omraam zegt. Ik hoop dat het help een beter mens te worden. En..................., natuurlijk ben ik heel benieuwd of ik het volhoud. Waarom? Ja, het zou een kleine moeite moeten zijn, maar al die dingen die me steeds weer afleiding geven zijn vaak sterker. Herkent u dat ook? Vandaag op mijn 72e jaar neem ik me voor om deze wijsheid van de omraam tot me te nemen, zelfs al moet ik hiervoor zijn regeltjes voor op mijn keukenkastje plakken. Fijne dag allemaal, Maus

Nabeschouwing: Gisteren had ik op mijn verjaardag dit stukje geschreven. Er kwam wat visite, dus bleef het liggen. Later met een vriendin uit eten geweest. Maar kan ik nu echt zeggen, dat ik heb stilgestaan bij wat ik aan het eten was? Welnee, er waren genoeg andere onderwerpen die we belangrijker vonden. En dan nu vanmorgen. Gewoontegetrouw zat ik weer met mijn bordje naast de computer, niet nadenkend over wat ik gisteren had geschreven. Opnieuw neem ik me dus voor op het keukenkastje maar een briefje te hangen, met de woorden: "AANDACHT GEVEN AAN WAT JE EET". Wie weet helpt het toch op een dag.

Dagtekst van dinsdag 4 februari 2014
"Iedere dag weer brengt het voedsel ons onontbeerlijke elementen voor ons leven. Maar om hier volledig profijt van te hebben, moeten wij ons niet alleen bewust zijn van wat de handeling van het eten betekent voor onze gezondheid, maar ook een werk verrichten met de gedachte. Terwijl wij een hap voedsel nemen, kunnen wij ons concentreren op de wijsheid, vervolgens op het geduld, de rechtvaardigheid, de liefde, de zuiverheid, de nederigheid, de dankbaarheid, enz. Wie alleen maar eet om zijn honger te stillen neemt slechts het stoffelijk deel van het voedsel in zich op, hij ontzegt zich dus al die subtiele elementen die zijn psychisch leven zouden kunnen ondersteunen. Eten is één zaak, je voeden is een andere. In voedingswaren zitten levende deeltjes die je slechts door gedachteconcentratie kunt opnemen. Wanneer je je oefent, versterk je je psyche: je zult niet alleen beter opgewassen zijn tegen de dagelijkse taken, maar je zult ook gevoeliger worden voor de manifestaties van het
goddelijk leven."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Hieronder nog een mooi stukje hoe wij altijd sterk willen zijn voor de buitenwereld. Kreeg dit via een Powerpoint toegestuurd en vond het de moeite waard om even mee te nemen bij dit verhaal.

Sterk zijn

Sterk zijn is in stilte van iemand houden

Stralen van geluk, terwijl men ongelukkig is
Geloven in genezing die niet meer komt
Kalm blijven in tijden van wanhoop
Iemand vergeven die het niet verdiend
Iemand gelukkig maken terwijl men zelf een gebroken hart heeft
Opgewekt zijn terwijl met zich lusteloos voelt
Zwijgen terwijl het ideaal zou zijn je angst en vertwijfeling er eens uit te gooien
Troosten terwijl men zelf steun en bemoediging nodig heeft
Sterk zijn is een geloofsovertuiging te hebben, terwijl men er niet meer in geloofd
Hennie

Levensverhalen van jou en mij: Nieuwe voornemens voor mijn 72e verjaardag

Levensverhalen van jou en mij: Nieuwe voornemens voor mijn 72e verjaardag: Op deze dag heb ik me voorgenomen om alles los te laten aan dromen en wensen. Ze zijn genoeg gezegd. Door het los te laten en God en zijn e...